لازم الاجرا بودن چک

گرچه چک از اسناد عادی می‌باشد لیکن به موجب اصلاحیه سال ۱۳۷۲ مقرر گردیده: چک‏‌های صادره عهده بانک ‏هایی که طبق قوانین ایران در داخل کشور دایر شده یا می‏‌شوند، همچنین شعب آن‏ها در خارج از کشور، در حکم سند لازم ‏الإجراء است و دارنده چک در صورت مراجعه به بانک و عدم دریافت تمام یا قسمتی از وجه آن، به علت نبودن محل و یا به هر علت دیگری که منتهی به برگشت چک و عدم‏ پرداخت گردد، می‏ تواند طبق قوانین و آیین‏ نامه‏‌های مربوط به اجرای اسناد رسمی، وجه چک یا باقیمانده آن را از طریق مراجعه به اداره اجرای اسناد رسمی مستقر در اداره ثبت اسناد و املاک از صادرکننده مطالبه نماید.

برای صدور اجراییه دارنده چک باید عین چک و گواهینامه مذکور در ماده ۴ قانون چک (گواهی عدم پرداخت) و یا گواهی‏نامه مندرج در ماده ۵ قانون چک را به اجرای ‏ثبت اسناد محل تسلیم نماید. اجرای ثبت در صورتی دستور اجرا صادر می‏ کند که مطابقت امضای چک با نمونه امضای صادرکننده در بانک، از طرف بانک گواهی شده باشد.