اوراق شناسایی

۱۸. ۴ـ دولتهای متعاهد نسبت به صدور اوراق شناسایی مناسب جهت مأموران دولتی که حق رفتن روی کشتیها یا ورود به تسهیلات بندری را در حین انجام وظایف رسمی خود دارند و تعیین روشهایی جهت تصدیق صحت و سقم چنین اوراقی ترغیب می گردند.

سکوهای ثابت و شناور و واحدهای حفاری متحرک فراساحلی مستقر در محل

۱۹. ۴ـ دولتهای متعاهد باید برقراری اقدامات امنیتی لازم جهت سکوهای ثابت و شناور و واحدهای حفاری متحرک فراساحلی مستقر در محل را مدنظر قرار دهند، تا آنها بتوانند با کشتیهایی که ملزم به مطابقت با مفاد فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین نامه هستند، فعل و انفعال انجام دهند. ۱

کشتیهایی که ملزم نیستند با بخش (الف) این آیین نامه مطابقت نمایند

۲۰. ۴ـ دولتهای متعاهد باید برقراری اقدامات امنیتی مناسبی را جهت افزایش امنیت کشتیهایی که فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین نامه در مورد آنها اعمال نمی گردد، در نظر بگیرند و اطمینان حاصل نمایند که مقررات امنیتی که اعمال می شود در مورد چنین کشتیهایی، امکان تعامل با کشتیهایی که بخش (الف) این آیین نامه در مورد آنها اعمال می شود، را میّسر می سازد.

تهدیدات علیه کشتیها و سایر حوادث در دریا

۲۱. ۴ـ دولتهای متعاهد باید یک راهکار کلی در رابطه با اقدامات مقتضی مورد نظر پیش بینی نماینـد تا خطر امنیتی را در مورد کشتیهایی که در دریا، محـق به برافراشتن

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

۱ـ به برقراری اقدامات مقتضی جهت افزایش امنیت کشتیها، تسهیلات بندری، واحدهای حفاری متحرک فراساحلی مستقر در محل و سکوهای ثابت و شناوری که تحت پوشش فصل (۲-۱۱) معاهده (کنوانسیون) سولاس ۱۹۷۴(۱۳۵۳) نیستند (مصوب قطعنامه ۷ فراهمایی سولاس ۲۰۰۲ «۱۳۸۱ )، مراجعه نمایید.

پرچم آنها هستند، کاهش دهد. آنها باید توصیه های خاصی را در ارتباط با اقدامی که باید طبق سطوح امنیتی ۱ تا ۳ صورت گیرد، ارائه نمایند، اگر:

۱. تغییری در سطح امنیتی قابل اعمال در مورد کشتی، هنگامی که در دریا است به وجود آمده باشد، مثلاً به دلیل منطقه جغرافیایی که در آن فعالیت می کند یا مربوط به خود کشتی؛ و

۲. هنگامی که حادثه امنیتی یا خطر مربوط به آن برای کشتی ای که در دریا حرکت می کند، وجود دارد.

دولتهای متعاهد باید بهترین روشها و رویه ها را برای این اهداف تعیین کنند. در صورت قریب الوقوع بودن حمله، کشتی، باید با افراد مسؤول پاسخگو به حوادث امنیتی در کشور صاحب پرچم ارتباط مستقیم برقرار نماید.

۲۲. ۴ـ دولتهای متعاهد همچنین باید نقطه تماسی را جهت توصیه امنیتی برای هر کشتی ای تعیین نمایند که:

۱. محق به برافراشتن پرچم آنها است؛ یا

۲. درآبهای سرزمینی آنها فعالیت می کند یا قصد ورود خود را به آبهای سرزمینی آنها اعلام کرده است.

۲۳. ۴ـ دولتهای متعاهد باید به کشتیهایی که در آبهای سرزمینی آنها فعالیت می کنند یا قصد خود را برای ورود به آبهای سرزمینی آنها اعلام کرده اند، راهنمایی لازم را ارائه کنند، که می تواند شامل راهنمایی های زیر باشد:

۱. تغییر یا تأخیر در سفر مورد نظر خود؛

۲. دریانوردی در یک مسیر ویژه یا رفتن به سوی یک مکان خاص؛

۳. در دسترس بودن کارکنان یا تجهیزاتی که می تواند روی کشتی قرار بگیرد؛

۴. هماهنگ کردن زمان عبور، رسیدن به بندر یا ترک آن، به منظور میسر ساختن همراهی توسط قایقهای گشتی یا هواپیما (هواپیماهای دارای بال ثابت یا بالگرد (هلی کوپتر))

دولتهای متعاهد باید وجود هر منطقه محدودیت دار موقت را به کشتیهایی که در آبهای سرزمینی آنها فعالیت می کنند، یا قصد ورود به آبهای سرزمینی آنها را اعلام کرده اند، یادآوری نمایند.

۲۴. ۴ـ دولتهای متعاهد باید به کشتیهایی که در آبهای سرزمینی آنها فعالیت می کنند، یا قصد ورود به آبهای سرزمینی آنها را اعلام کرده اند، پیشنهاد نمایند که جهت حفاظت از کشتی و به منظور حفاظت دیگر کشتیهایی که در نزدیکی هستند، هر اقدام امنیتی ‎ که دولت متعاهد ممکن است توصیه نماید، را فوری اجراء نمایند.

۲۵. ۴ـ طرحهای آماده شده توسط دولتهای متعاهد جهت اهداف مندرج در بند (۲۲. ۴)، باید حاوی اطلاعاتی درخصوص نقطه تماس مناسب، که بیست و چهار ساعته در دسترس باشد، در داخل دولت متعاهد، از جمله نقطه تماس مرجع دریایی، باشد. این طرحها همچنین باید اطلاعات مربوط به شرایطی را که در آن مرجع دریایی معتقد است باید از کشورهای ساحلی مجاور کمک گرفته شود و روند برقراری ارتباط بین مأموران امنیتی تسهیلات بندری و مأموران امنیتی کشتی را در برداشته باشد.

موافقتنامه های امنیتی جایگزین

۲۶. ۴ـ دولتهای متعاهد، در بررسی چگونگی اجرای فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین نامه، ممکن است یک یا چند موافقتنامه با یک یا چند دولت متعاهد منعقد نمایند. دامنه موافقتنامه، به سفرهای بین المللی کوتاه در مسیرهای ثابت بین تسهیلات بندری واقع درآبهای سرزمینی طرفهای موافقتنامه محدود می شود. به هنگام انعقاد موافقتنامه و پس از آن، دولتهای متعاهد باید با دیگر دولتهای متعاهد و مراجع دریایی که در نتایج موافقتنامه ذی نفع هستند، مشورت نمایند. کشتیهایی که پرچم کشوری را برافراشته اند که عضو موافقتنامه نمی باشد، تنها مجاز هستند که در مسیرهای ثابت تحت پوشش موافقتنامه فعالیت نمایند، اگر مرجع دریایی آنها توافق نماید که کشتی باید با مقررات موافقتنامه مطابقت نماید و کشتی را ملزم به انجام چنین کاری بداند. تحت هیچ شرایطی، این موافقتنامه نمی تواند سطح امنیتی دیگر کشتیها و تسهیلات بندری را که تحت پوشش آن قرار ندارند، به مخاطره بیاندازد، و به ویژه، کلیه کشتیهای تحت پوشش این موافقتنامه، نمی توانند فعالیت های کشتی ـ با ـ کشتی را با کشتیهایی که تحت پوشش موافقتنامه نیز نیستند، انجام دهند. هرگونه فعل و انفعال عملیاتی که توسط کشتیهای تحت پوشش موافقتنامه صورت می گیرد، باید در موافقتنامه ذکر شود. عملکرد هر موافقتنامه باید به صورت مداوم وارسی (کنترل) شود و در صورت لزوم اصلاح گردد و در هر صورت باید هر پنج سال یک بار بازنگری شود.

تمهیدات برابر جهت تسهیلات بندری

۲۷. ۴ـ برای برخی تسهیلات بندری خاص که فعالیت های محدود یا خاصی دارند، و تردد در آنها کم نیست، اقدامات امنیتی مشابه آنچه در فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین نامه ذکر شده جهت حصول اطمینان از تطابق آنها، لازم به نظر می رسد. این موارد، خصوصاً در مورد پایانه هایی که به کارخانه ها متصل هستند یا زمینهای اطراف اسکله ها که فعالیت مداوم ندارند، صدق می کند.

سطح خدمه

۲۸. ۴ـ مرجع دریایی، در برقراری حداقل خدمه ایمن برای کشتی، باید این مطلب را موردتوجه قرار دهد ۱  که مقررات مربوط به حداقل خدمه ایمن که در مقرره (۱۴) فصل (۵) ۲  ذکر شده، تنها به دریانوردی ایمن کشتی می پردازد. مرجع دریایی همچنین باید هر گونه بار کاری اضافی ناشی از اجرای طرح امنیتی کشتی را مدنظر قرار دهد و اطمینان حاصل کند که کشتی از خدمه کارآمد و مناسب برخوردار است. در انجام این کار، مرجع دریایی باید تصدیق نماید که کشتیها قادر هستند ساعات استراحت و دیگر اقدامات مربوط به «خستگی که در قانون ملی ذکر شده در زمینه کلیه وظایف مربوط به کشتی که به کارکنان مختلف کشتی محول می شود، را انجام دهند.

اقدامات وارسی (کنترلی) و تطابقی ۳

کلیات

۲۹. ۴ـ مقرره (۹) فصل (۲ـ۱۱)، اقدامات وارسی(کنترلی) و تطابقی قابل اعمال در کشتیها را طبق فصل (۲ـ۱۱) شرح می دهد. این اقدامات به سه بخش مجزا تقسیم بندی می شود؛ وارسی(کنترل) کشتیهایی که در حال حاضر در بندر قرار دارند، وارسی(کنترل) کشتیهایی که قصد ورود به بندر دولت متعاهد دیگری را دارند، و مقررات مضاعفی که در خصوص هر دو وضعیت پیشین کاربرد دارد.

۳۰. ۴ـ مقرره (۱. ۹) فصل (۲ـ۱۱)، وارسی(کنترل) کشتیها در بندر، نظامی را برای وارسی (کنترل) کشتیها در زمان توقف آنها در بندر یک کشور خارجی به اجراء در می آورد که مأموران به طور مقتضی مجاز شده دولت متعاهد طبق آن اجازه دارند به روی کشتی بروند تا تصدیق نمایند که گواهینامه های مورد لزوم به صورت مناسب وجود دارند. سپس چنانچه دلایل روشنی مبنی بر عدم مطابقت کشتی وجود داشته باشد، اقدامات وارسی(کنترلی) مانند بازرسی های مضاعف یا توقیف اتخاذ می شود. این نظام، نظام های وارسی(کنترلی) موجود را نشان می دهد. ۴  مقرره (۱. ۹) فصل (۲ـ۱۱) از چنین نظام هایی ناشی می شود و هنگامی که مأموران به طور مقتضی مجاز شده دلایل روشنی مبنی بر عدم مطابقت کشتی با الزامات فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین نامه داشته باشند، اقدامات مضاعف را میّسر می سازد (از جمله اخراج یک کشتی از بندر به عنوان یک اقدام وارسی (کنترلی) اتخاذ می شود). مقرره (۳. ۹) فصل (۲ـ۱۱) راهکارهای حفاظتی را شرح می دهد که اجرای مناسب و عادلانه این اقدامات مضاعف را ترغیب می نماید.

۳۱. ۴ـ مقرره (۲. ۹) فصل (۲ـ۱۱) شامل اقدامات وارسی(کنترلی) جهت حصول اطمینان از تطابق کشتیهایی است که قصد ورود به بندر دولت متعاهد دیگری را دارند و مفهوم کاملاً متفاوتی را در رابطه با وارسی (کنترل) در فصل (۲ـ۱۱) ارائه می دهد که تنها در ارتباط با امنیت کاربرد دارد. به موجب این مقرره، ممکن است، پیش از اینکه کشتی وارد بندر شود، اقداماتی صورت گیرد تا امنیت به شکل بهتری تضمین شود. درست مثل مقرره (۱. ۹) فصل (۲ـ۱۱)، به کارگیری این نظام وارسی(کنترلی) مضاعف بستگی دارد به اینکه دلایل روشنی مبنی بر عدم مطابقت کشتی با فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین نامه وجود داشته باشد و شامل راهکارهای حفاظتی مهم در مقرره های (۲. ۲. ۹)،(۲.۵. ۹) و نیز مقرره (۳. ۹) فصل (۲ـ۱۱) می شود.

۳۲. ۴ـ دلایل روشن مبنی بر عدم مطابقت کشتی به معنی وجود شواهد یا اطلاعات موثقی است مبنی براینکه کشتی مزبور با الزامات فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین نامه، با در نظر گرفتن راهکار مندرج در این بخش از آیین نامه، مطابقت ندارد. این شواهد یا اطلاعات موثق ممکن است نشأت گرفته از قضاوت حرفه ای مأمور به طور مقتضی مجاز شده یا مشاهدات عینی وی به هنگام تصدیق گواهینامه بین المللی امنیت کشتی یا

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

۱ـ به اقدام بیشتر توسط سازمان بین المللی دریانوردی در جهت افزایش امنیت دریانوردی، مصوب فراهمایی امنیت دریانوردی در قطعنامه ۳، که در میان سایر امور، از سازمان  می خواهد که قطعنامه (۲۱)۸۹۰.الف مربوط به اصول به کارگیری حداقل خدمه ایمن را بازنگری نماید، مراجعه نمایید. این بازنگری ممکن است منجر به اصلاح مقرره (۱۴) فصل (۵) نیز شود.

۲ـ که در تاریخ تصویب این آیین نامه لازم الاجراء بوده است.

۳ـ به اقدام بیشتر توسط سازمان بین المللی دریانوردی در جهت افزایش امنیت دریانوردی، مصوب فراهمایی امنیت دریانوردی در قطعنامه ۳، که در میان سایر امور، از سازمان  می خواهد که قطعنامه های (۱۹)۷۸۷.الف و (۲۱)۸۲۲.الف در مورد روشهای کنترل و بازرسی کشور صاحب بندر، را مورد بازنگری قرار دهد، مراجعه نمایید.

۴ـ مراجعه شود به مقرره ۱۹ فصل ۱ و مقرره ۲. ۶ فصل ۹ سولاس ۷۴ آن طور که اصلاح شده، ماده ۲۱ خط شاهین ۱۹۶۶ که توسط پروتکل ۱۹۸۸ اصلاح شده، مواد ۵ و ۶، مقرره ۸ (الف) ضمیمه ۱، مقرره ۱۵ ضمیمه ۲ مارپل ۷۳/۷۸ آن طور که اصلاح شده، ماده ۱۰ معاهده (کنوانسیون) اس تی سی دبلیو ۷۸ آن طور که اصلاح شده و قطعنامه های (۱۹)۷۸۷.الف و (۲۱)۸۲۲.الف مجمع سازمان

گواهینامه بین المللی موقت امنیت کشتی، صادره طبق بخش (الف) این آیین نامه (گواهینامه)، یا سایر منابع باشد. حتی چنانچه گواهینامه معتبری در کشتی موجود باشد، ممکن است مأموران به طور مقتضی مجاز شده بر اساس قضاوت حرفه ای خود، دلایل مشخصی برای باور اینکه کشتی مطابقت ندارد، داشته باشند.

۳۳. ۴ـ نمونه های دلایل مشخص ممکن در مقرره های (۱. ۹) و (۲. ۹) فصل(۲ـ۱۱) درصورت ارتباط شامل موارد زیر می شود:

۱. شواهد حاصل از بازبینی گواهینامه مبنی بر عدم اعتبار گواهینامه یا منقضی شدن آن؛

۲. شواهد یا اطلاعات موثق مبنی بر وجود نواقص جدی در تجهیزات امنیتی، مستندات یا ترتیباب مورد لزوم فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین نامه؛

۳. دریافت یک گزارش یا شکایت، که بنا بر قضاوت شغلی مأمور به طور مقتضی مجاز شده، حاوی اطلاعات موثقی است که صریحاً نشان می دهد کشتی با الزامات فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین نامه مطابقت ندارد.

۴. شواهد یا مشاهدات به دست آمده توسط مأمور به طور مقتضی مجاز شده با استفاده از قضاوت شغلی وی، مبنی بر اینکه فرمانده یا کارکنان کشتی با روشهای امنیتی مورد نیاز روی کشتی آشنایی ندارند یا نمی توانند رزمایش های(مانورهای) امنیتی مربوط به کشتی را انجام دهند یا چنین روشها یا رزمایش هایی(مانورهایی) انجام نشده است؛

۵. شواهد یا مشاهدات به دست آمده توسط مأمور به طور مقتضی مجاز شده با استفاده از قضاوت شغلی وی، مبنی بر اینکه کارکنان کلیدی کشتی نمی توانند به نحو مناسب با دیگر کارکنان کلیدی روی کشتی که مسؤولیت های امنیتی دارند ارتباط برقرار نمایند؛

۶.  شواهد یا اطلاعات موثق دال بر اینکه کشتی، افرادی را سوار کرده و یا در یک تسهیلات بندری یا از یک کشتی دیگر، کالا یا محموله ای را بارگیری کرده است که آن تسهیلات بندری یا کشتی دیگر، در تضاد با فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین نامه می باشند و کشتی مورد بحث اظهارنامه امنیتی را تکمیل نکرده است و اقدامات امنیتی مناسب ویژه یا مضاعفی را اتخاذ نکرده و یا از رویه های مناسب امنیتی مربوط به کشتی استفاده نکرده است؛

۷.  شواهد یا اطلاعات موثق دال بر این که کشتی افرادی را سوار نموده یا کالا یا محموله ای را در یک تسهیلات بندری یا از یک منبع دیگر (به طور مثال یک کشتی دیگر، یا از طریق بالگرد(هلیکوپتر) بارگیری کرده است که آن تسهیلات بندری یا منبع دیگر ملزم به پیروی از فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین نامه نمی باشند و کشتی مزبور اقدامات امنیتی مناسب ویژه یا مضاعف را اتخاذ نکرده یا از رویه های مناسب امنیتی استفاده نکرده است؛ و

۸. اگر کشتی دارای گواهینامه بین المللی موقت امنیتی کشتی باشد که به صورت متوالی و پی در پی صادر شده است، همآن طور که در بند (۴. ۱۹) بخش (الف) توضیح داده شده است، و چنانچه بنا بر قضاوت شغلی مأمور به طور مقتضی مجاز شده، یکی از اهداف این کشتی یا شرکت کشتیرانی از درخواست صدور چنین گواهینامه ای، اجتناب از تطابق کامل با فصل ۲ـ۱۱ یا بخش (الف) این آیین نامه، بیش از مدت اولین گواهینامه موقت آن طور که در بند (۴. ۴. ۱۹) بخش (الف) توضیح داده شده، باشد.

۳۴. ۴ـ مفاهیم حقوق بین الملل مقرره (۹)  فصل (۲ـ۱۱) نیز به ویژه مطرح بوده، و این مقرره باید با در نظر داشتن مقرره (۴. ۲) فصل (۲ـ۱۱) اجراء گردد، زیرا این امکان وجود دارد که در شرایطی اقداماتی خارج از حیطه فصل (۲ـ۱۱) انجام شود یا لازم باشد که حقوق کشتیهای تحت تأثیر واقع شده، خارج از حیطه فصل ۲ـ۱۱ مورد بررسی قرار گیرد. بنابراین مقرره (۹) فصل (۲ـ۱۱) به دولتهای متعاهد در انجام اقداماتی که بر اساس و سازگار با حقوق بین الملل باشد و تضمین ایمنی و امنیت افراد، کشتیها، تسهیلات بندری و دیگر اموال در مواقعی که کشتی هر چند با فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین نامه مطابقت دارد، همچنان یک خطر امنیتی محسوب می شود، لطمه ای وارد نمی نماید.

۳۵. ۴ـ هنگامی که یک دولت متعاهد اقدامات وارسی(کنترلی) را در مورد یک کشتی به اجراء می گذارد، باید بدون درنگ، اطلاعات کافی را در اختیار مرجع دریایی مربوط قرار دهد تا مرجع دریایی بتواند به طور کامل ارتباط برقرار نماید.

وارسی(کنترل) کشتیها در بندر

۳۶. ۴ـ هنگامی که عدم تطابق مربوط به نقص در تجهیزات یا اشتباه در مستندات باشد و منجر به توقیف آن کشتی شود وعدم تطابق را نتوان در بندر بازرسی اصلاح کرد، دولت متعاهد می تواند به کشتی اجازه دهد تا به بندر دیگری برود مشروط بر اینکه تمامی شرایط توافق شده بین کشورهای ساحلی و مرجع دریایی یا فرمانده برآورده شود.

کشتیهایی که قصد ورود به بندر دولت متعاهد دیگری را دارند

۳۷. ۴ـ مقرره (۱. ۲. ۹) فصل (۲ـ۱۱) شامل فهرست اطلاعاتی است که دولتهای متعاهد ممکن است آنها را به عنوان شرط ورود به بندر از کشتی مطالبه نمایند. یکی از اطلاعاتی که در فهرست آمده است تأیید اقدامات ویژه یا مضاعفی است که کشتی در ۱۰ بندر آخری که مراجعه کرده است، اتخاذ نموده است. مثال ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

۱. سوابق اقدامات اتخاذ شده هنگام مراجعه به تسهیلات بندری ای که در قلمرو کشوری قرار گرفته است که دولت متعاهد نمی باشد، به ویژه اقداماتی که به طور طبیعی توسط تسهیلات بندری واقع در قلمرو دولتهای متعاهد صورت گرفته است؛ و

۲. هر اظهارنامه امنیتی که تسهیلات بندری یا دیگر کشتیها در آن شرکت کرده اند.

۳۸. ۴ـ یک مورد دیگر از اطلاعات فهرست شده که ممکن است به عنوان شرط ورود به بندر مطالبه شود، این است که تأیید شود رویه های مناسب امنیتی در طی فعالیت کشتی با کشتی در مدت ده بار ورود قبلی کشتی به تسهیلات بندری اتخاذ شده است. معمولاً نیازی به درج و ثبت جا به جایی راهنماها، مسائل گمرکی، مهاجرت، تشریفات امنیتی، سوخت گیری، دوبه کاری، بارگیری ملزومات و تخلیه زباله کشتی در تسهیلات بندری نیست زیرا این موارد طبیعتاً در طرح امنیتی تسهیلات بندری ذکر می شود. نمونه اطلاعاتی که می تواند ارائه شود به قرار زیر است:

۱. سوابق اقدامات اتخاذ شده حین انجام فعالیت کشتی با کشتی، با کشتی ای که پرچم کشوری را برافراشته است که دولت متعاهد نمی باشد، به ویژه اقداماتی که به طور معمول توسط کشتیهایی که پرچم دولتهای متعاهد را برافراشته اند، صورت گرفته است؛

۲. سوابق اقدامات صورت گرفته حین انجام فعالیت کشتی با کشتی، با کشتی ای که پرچم دولت متعاهدی را برافراشته است اما ملزم به تطابق با مقررات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین نامه نمی باشد، به طور مثال یک رونوشت از گواهینامه امنیتی صادره برای آن کشتی به موجب مقررات دیگر؛ و

۳. در شرایطی که افراد یا کالاهای نجات یافته از دریا روی کشتی موجود باشد، کلیه اطلاعات شناسایی شده در مورد چنین افراد یا کالاهایی شامل هویت آنها، در صورت شناسایی آنان و نتایج هرگونه بازرسی انجام شده به نیابت از کشتی جهت ایجاد وضعیت ایمن برای افراد نجات داده شده. فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین نامه قصد ندارد تأخیری در تحویل افراد مضطر در دریا به یک مکان امن ایجاد نماید یا از انجام چنین کاری جلوگیری نماید. تنها هدف فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین نامه فراهم کردن اطلاعات کافی و مناسب برای کشورها به منظور حفظ تمامیت امنیتی آنها می باشد.

۳۹. ۴ـ نمونه های دیگر اطلاعات امنیتی مناسب که جهت کمک به حصول اطمینان از ایمنی و امنیت افراد، تسهیلات بندری، کشتیها و سایر دارایی ها به عنوان شرط ورود به بندر مورد نیاز است به قرار زیر است:

۱. اطلاعات موجود در ثبت خلاصه تاریخچه مستمر کشتی؛

۲. موقعیت مکانی کشتی در زمان گزارش دهی؛

۳. زمان تقریبی ورود کشتی به بندر؛

۴. فهرست کارکنان کشتی (خدمه)؛

۵. توضیحات کلی در مورد کالاهای روی کشتی؛

۶. فهرست مسافرین؛ و

۷. اطلاعات مورد لزومی که طبق مقرره (۵) فصل (۲ـ۱۱) باید همراه باشد.

۴۰. ۴ـ مقرره (۵. ۲. ۹) فصل (۲ـ۱۱) به فرمانده کشتی اجازه می دهد که به محض اطلاع از این که کشور صاحب بندر یا کشور ساحلی اقدامات وارسی (کنترلی) را طبق مقرره (۲. ۹) فصل (۲ـ۱۱) اعمال می نماید، قصد خود را مبنی بر ورود کشتی به بندر، بازپس بگیرد. اگر فرمانده قصد خود را بازپس بگیرد، مقرره (۹) فصل (۲ـ۱۱) به هیچ وجه اعمال نمی شود و هر گونه اقدام دیگری که صورت می گیرد باید بر مبنا و طبق حقوق بین الملل باشد.

مقررات اضافی

۴۱. ۴ـ در کلیه موارد، هنگامی که از ورود کشتی ممانعت به عمل می آید یا کشتی از بندری اخراج می شود، کلیه حقایق شناخته شده باید به اطلاع مسؤولان کشورهای ذی ربط برسد. این اطلاعات باید حاوی موارد زیر باشد، اگر شناخته شود:

۱. نام کشتی، پرچم آن، شماره شناسایی کشتی، علامت خطاب، نوع کشتی و کالا؛

۲. دلیل عدم پذیرش جهت ورود یا اخراج از بندر یا مناطق بندری؛

۳. چنانچه مربوط باشد، ماهیت هرگونه عدم تطابق امنیتی؛

۴. چنانچه مربوط باشد، جزئیات هرگونه تلاش صورت گرفته جهت رفع عدم تطابق، از جمله هرگونه شرایط وضع شده به کشتی جهت سفر؛

۵. بندر(های) پیشین که به آن مراجعه کرده است و بنادری که اعلام نموده به آنها مراجعه خواهد نمود؛

۶.  زمان عزیمت کشتی و زمان احتمالی تخمین زده شده ورود کشتی به آن بنادر؛

۷. هر دستور داده شده به کشتی، به طور مثال: گزارش دهی در طول مسیر آن؛

۸. اطلاعات موجود در مورد سطح امنیتی ای که کشتی در وضعیت فعلی در آن فعالیت می نماید؛

۹. اطلاعات مربوط به ارتباطاتی که کشور صاحب بندر با مرجع دریایی داشته است؛

۱۰.  نقطه تماس کشور صاحب بندری که به منظور جمع آوری اطلاعات بیشتر، گزارش تهیه می نماید؛

۱۱. فهرست خدمه و

۱۲.  سایر اطلاعات مربوط.

۴۲. ۴ـ کشورهای ذی ربط جهت ارسال اطلاعات، شامل آن کشورهایی می شود که در مسیر پیش بینی شده کشتی تا بندر بعدی قرار دارند، به ویژه اگر کشتی قصد داشته باشد که وارد آبهای سرزمینی آن کشور ساحلی شود. دیگر کشورهای ذی ربط شامل کشورهای صاحب بندری می شود که کشتی پیشتر به آنها مراجعه کرده است، به این ترتیب امکان دستیابی به اطلاعات بیشتر میسر می شود و مسائل امنیتی مربوط به بنادر قبلی قابل حل خواهد بود.

۴۳. ۴ـ به هنگام اعمال اقدامات وارسی(کنترلی) و تطابقی، مأموران به طور مقتضی مجاز شده باید اطمینان حاصل نمایند که هرگونه اقدامات یا مراحل اعمال شده مناسب هستند. این قبیل اقدامات یا مراحل، باید منطقی بوده و از حداقل سختگیری و زمان لازم جهت رفع یا کاهش عدم تطابق برخوردار باشد.

۴۴. ۴ـ واژة « تأخیر در مقررة (۱. ۵. ۳. ۹) نیز به شرایطی اشاره می کند که متعاقب اقدامات انجام شده به موجب این مقرره، به کشتی مزبور بی دلیل اجازه ورود به بندر داده نمی شود یا کشتی بدون دلیل از بندر اخراج می ‎ گردد.

کشتیهای غیرمعاهده ای(غیرکنوانسیونی) (کشتیهایی که اندازه آنها زیر حد استاندارد معاهده(کنوانسیون) باشد)

۴۵. ۴ـ در رابطه با کشتیهایی که پرچم کشوری را برافراشته اند که جزء دولت متعاهد معاهده (کنوانسیون) نمی ‎ باشد و عضو تشریفات (پروتکل) سولاس ۱۹۸۸ (۱۳۶۷) ۱  نیز نمی ‎ باشد، دولتهای متعاهد نباید رفتار مساعدتری با چنین کشتیهایی داشته باشند. درنتیجه الزامات مقرره (۹) فصل(۲ـ۱۱) و راهکار مندرج در این بخش از آیین نامه باید در مورد آن کشتیها اعمال گردد.

۴۶. ۴ـ کشتیهای غیرمعاهده ای(غیرکنوانسیونی) نیز تحت اقداماتی قرار می ‎ گیرند که از طریق آنها امنیت کشورها حفظ می شود. این اقدامات باید با توجه کافی به الزامات فصل ۲ـ۱۱ و راهکار مندرج در این بخش از آیین نامه اتخاذ شود.

۵ ـ اظهارنامه امنیتی

کلیات

۱. ۵ ـ اظهارنامه امنیتی (دی اُ اس) باید زمانی تکمیل شود که دولت متعاهد تسهیلات بندری یا یک کشتی انجام آن را لازم بداند.

۱. ۱. ۵ ـ ممکن است نتایج حاصل از ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری (پی اف اس اِی)، لزوم اظهارنامه امنیتی را روشن سازد و دلایل و شرایطی که برای آن، چنین اظهارنامه امنیتی لازم است باید در طرح امنیتی تسهیلات بندری (پی اف اس پی) ذکر گردد.

۲. ۱. ۵ ـ لزوم اظهارنامه امنیتی ممکن است توسط مرجع دریایی برای کشتیهایی که محق به برافراشتن پرچم آن هستند یا در نتیجه ارزیابی امنیتی کشتی مشخص شود و باید در طرح امنیتی کشتی ذکر شود.

۲. ۵ ـ احتمال دارد که تکمیل اظهارنامه امنیتی در سطوح امنیتی بالاتر درخواست شود؛ هنگامی که یک کشتی از سطح امنیتی بالاتری نسبت به تسهیلات بندری یا کشتی دیگری که با آن تعامل دارد برخوردار باشد و نیز در هنگام فعل و انفعال کشتی/ بندر یا فعالیت های کشتی با کشتی که به دلایل خاص آن کشتی از قبیل بار یا مسافران آن و یا شرایط موجود در تسهیلات بندری یا ترکیبی از تمامی این عوامل، خطر زیادی را برای اشخاص، دارایی ها و محیط زیست ایجاد می نماید.

۱. ۲. ۵ ـ چنانچه یک کشتی یا یک مرجع دریایی به نیابت از کشتیهایی که محق به برافراشتن پرچم آن هستند تکمیل اظهارنامه امنیتی را درخواست می کنند، مأمور امنیتی تسهیلات بندری (پی اف اس اُ) یا مأمور امنیتی کشتی (اس اس اُ) باید چنین درخواستی را تأیید کرده و در رابطه با اقدامات امنیتی مناسب بحث و گفتگو نمایند.

۳. ۵ ـ همچنین، مأمور امنیتی تسهیلات بندری می تواند پیش از تعامل کشتی/ بندر که در طـرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری ذکر شده، به عنوان یک موضوع

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

۱ـ پروتکل ۱۹۸۸ (۱۳۶۷) در رابطه با معاهده (کنوانسیون) بین‎المللی ایمنی جان اشخاص در دریا مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳)

قابل توجه، اظهارنامه امنیتی را درخواست نماید. مثال ها ممکن است شامل سوار یا پیاده کردن مسافران، نقل و انتقال، بارگیری یا تخلیه کالاهای خطرناک یا مواد خطرآفرین باشد. ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری همچنین ممکن است تسهیلاتی را در مناطق پرجمعیت و یا در مجاورت آن و یا فعالیت های مهم اقتصادی را مشخص نماید که مستلزم اظهارنامه امنیتی هستند.

۴. ۵ ـ هدف اصلی از اظهارنامه امنیتی حصول اطمینان از این امر است که کشتی با تسهیلات بندری و یا با دیگر کشتیهایی که با آنها فعالیت متقابل دارد، در مورد اقدامات امنیتی مربوط که هر یک طبق مقررات طرحهای امنیتی تأیید شده خود اتخاذ می نمایند، به توافق رسیده اند.

۱. ۴. ۵ ـ اظهارنامه مورد توافق باید هم توسط تسهیلات بندری و هم کشتی (کشتیها)، امضاء و تاریخ زده شود، تا در صورت اجراء مطابقت آنها را با فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین نامه نشان دهد و باید شامل مدت اعتبار، سطح یا سطوح امنیتی مربوط و جزئیات تماس مربوط باشد.

۲. ۴. ۵ ـ تغییر در سطح امنیتی ممکن است منجر به تکمیل یک اظهارنامه جدید یا بازنگری شده شود.

۵. ۵ ـ اظهارنامه امنیتی باید به زبان انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیولی یا در صورت امکان، به زبان مشترک بین تسهیلات بندری و کشتی یا کشتیها، تکمیل شود.

۶. ۵ ـ یک نمونه از اظهارنامه امنیتی در پیوست (۱) این بخش از آیین نامه ارائه شده است. این نمونه مربوط به اظهارنامه بین یک کشتی و یک تسهیلات بندری است. اگر قرار است که اظهارنامه امنیتی برای دو کشتی تکمیل گردد، این نمونه باید به صورت مناسب اصلاح گردد.

۶ ـ تعهدات شرکت کشتیرانی

کلیات

۱. ۶ ـ مقرره (۵) فصل (۲ـ۱۱) از شرکت کشتیرانی می خواهد تا اطلاعاتی را در اختیار فرمانده کشتی قرار دهد تا وی بتواند الزامات شرکت کشتیرانی را طبق مفاد آن مقرره برآورده سازد. این اطلاعات موارد زیر را در برمی گیرد:

۱. طرفهای مسؤول تعیین کارکنان عرشه، مانند شرکت های مدیریت کشتی، نمایندگان به کار گماری خدمه، پیمانکاران، و صاحب امتیازان (به طور مثال خرده فروش ها، کازینوها و غیره)؛

۲. طرفهای مسؤول تصمیم گیری در خصوص به کارگیری کشتی مثل اجاره کننده (اجاره کنندگان) کشتی بر اساس مدت زمان یا به صورت دربست یا دیگر نهادهایی که چنین صلاحیتی دارند؛ و

۳. در مواردی که کشتی تحت شرایط قرارداد اجاره به کار گرفته می شود، جزئیات تماس طرفهای قرارداد شامل جزئیات مدت قرارداد یا جزئیات اجاره کنندگان آن؛

۲. ۶ ـ طبق مقرره (۵) فصل (۲ـ۱۱) شرکت کشتیرانی متعهد می باشد که این اطلاعات را هنگامی که تغییراتی ایجاد می شود به روز نموده و آنها را نگهداری کند.

۳. ۶ ـ این اطلاعات باید به زبان انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیولی باشد.

۴. ۶ ـ در رابطه با کشتیهای ساخته شده پیش از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۳۸۳/۴/۱۱)، این اطلاعات باید نشانگر شرایط حقیقی در آن تاریخ باشد.

۵. ۶ـ در رابطه با کشتیهای ساخته شده در تاریخ اول جولای ۲۰۰۴ (۱۳۸۳/۴/۱۱) یا پس از آن و برای کشتیهای ساخته شده پیش از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۳۸۳/۴/۱۱) که در تاریخ اول جولای (۱۱ تیر) هنوز خدمات دهی خود را آغاز نکرده اند، اطلاعات مزبور باید از زمان به خدمت گیری مجدد کشتی تهیه شود و باید شرایط حقیقی در آن تاریخ را نشان دهد.

۶. ۶ـ چنانچه یک کشتی پس از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۳۸۳/۴/۱۱)، از خدمت دهی خارج شود، اطلاعات مذکور باید از تاریخ به خدمت گیری مجدد کشتی تهیه شود و باید نشانگر شرایط حقیقی در آن تاریخ باشد.

۷. ۶ـ نیازی به نگهداری اطلاعات تهیه شده پیشین که ربطی به شرایط حقیقی در آن تاریخ ندارد، روی کشتی نمی باشد.

۸. ۶ـ هنگامی که مسؤولیت فعالیت یک کشتی به یک شرکت کشتیرانی دیگر محول می شود، نیازی به نگهداری اطلاعات مربوط به شرکت کشتیرانی ای که کشتی را اداره می کرده است، روی کشتی وجود ندارد.

به علاوه، راهکارهای مربوط دیگر در قسمت های (۸)، (۹) و (۱۳) ارائه شده است.

۷ـ امنیت کشتی

راهکار مربوط در قسمت های (۸)، (۹) و (۱۳) ارائه شده است.

۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی

ارزیابی امنیتی

۱. ۸ـ مأمور امنیتی شرکت (سی اس اُ) مسؤول حصول اطمینان از انجام ارزیابی امنیتی کشتی (اس اس ای) برای هر یک از کشتیهای ناوگان شرکت مذکور می باشد که ملزم به رعایت مقررات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین نامه می باشند و مسؤولیت انجام این کار به عهده مأمور امنیتی شرکت (سی اس اُ) می باشد. اگرچه مأمور امنیتی شرکت نیازی نیست لزوماً کلیه وظایف محوله مربوط به سمت خود را شخصاً انجام دهد، مسؤولیت نهائی حصول اطمینان از صحت انجام آنها بر عهده شخص مأمور امنیتی شرکت خواهد بود.

۲. ۸ـ پیش از شروع ارزیابی امنیتی کشتی، مأمور امنیتی شرکت باید مطمئن شود که از اطلاعات موجود مربوط به ارزیابی خطر برای بنادری که کشتی به آنها مراجعه خواهد کرد یا در آنها مسافرین پیاده یا سوار می شوند و اطلاعات مربوط به تسهیلات بندری و اقدامات حفاظتی آنها، بهره برداری صورت گرفته است. مأمور امنیتی شرکت باید گزارش های پیشین در مورد نیازهای امنیتی مشابه را مطالعه نماید. در صورت امکان، مأمور امنیتی شرکت باید با افراد ذی ربط روی کشتی و تسهیلات بندری ملاقات نموده و در مورد اهداف و شیوه های ارزیابی بحث و گفتگو نماید. مأمور امنیتی شرکت باید تابع راهنمایی های خاصی باشد که توسط دولتهای متعاهد پیشنهاد می شود.

۳. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید موارد زیر را روی کشتی یا داخل کشتی مورد توجه قرار دهد:

۱. امنیت فیزیکی؛

۲. یکپارچگی ساختاری؛

۳. نظام های حفاظت از کارکنان؛

۴. سیاست های شکلی؛

۵. سامانه های رادیویی و مخابراتی، شامل سامانه ها و شبکه های رایانه ای (کامپیوتری)؛ و

۶. دیگر مکانهایی که در صورت آسیب دیدگی و یا استفاده جهت مشاهده غیرمجاز، خطری برای افراد، اموال یا عملیات روی کشتی یا درون تسهیلات بندری ایجاد می نمایند.

۴. ۸ـ افرادی که در انجام ارزیابی امنیتی کشتی شرکت می نمایند باید قادر باشند در موارد زیر کمکهای کارشناسانه ارائه دهند:

۱. شناخت الگوها و تهدیدهای امنیتی موجود؛

۲. شناسایی و کشف تسلیحات، مواد و ابزار خطرناک؛

۳. شناسایی الگوهای شخصیتی یا رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می اندازند، بدون هیچ گونه تبعیض؛

۴. شیوه های مورد استفاده جهت سرپیچی از اقدامات امنیتی؛

۵. روشهای مورد استفاده جهت ایجاد یک حادثه امنیتی؛

۶. تأثیرات انفجار در تجهیزات و سازه های کشتی؛

۷. امنیت کشتی؛

۸. فعالیت های تجاری متقابل کشتی/بندر؛

۹. برنامه ریزی پیش آمدهای محتمل الوقوع و آمادگی و واکنش در مواقع اضطراری؛

۱۰. امنیت فیزیکی؛

۱۱. سامانه های رادیویی و مخابراتی، شامل سامانه ها و شبکه های رایانه ای (کامپیوتری)؛

۱۲. مهندسی دریایی؛ و

۱۳. فعالیت های کشتی و بندر.

۵. ۸ـ مأمور امنیتی شرکت باید اطلاعات مورد نیاز جهت انجام ارزیابی را جمع آوری نموده و ثبت نماید که شامل موارد زیر می باشد:

۱. طرح کلی کشتی؛

۲. مناطقی که باید دسترسی به آنها محدود شود، از قبیل پل فرماندهی، موتورخانه گروه (الف)، دیگر ایستگاههای وارسی (کنترلی) آن طور که در فصل (۲ـ۲) ذکر شده است و غیره؛

۳. موقعیت و عملکرد هر یک از نقاط دسترسی حقیقی یا احتمالی به کشتی؛

۴. تغییرات جزر و مدی که ممکن است در میزان آسیب پذیری یا امنیت کشتی تأثیر بگذارد؛

۵. محل انبار کالا و نحوه چیدن کالا؛

۶. محل مخازن کشتی و مکان ذخیره تجهیزات نگهداری اساسی کشتی؛

۷. مکان هایی که بار بدون همراه در آن نگهداری می شوند؛

۸. تجهیزات وضعیت اضطراری و آماده باش موجود جهت ارائه خدمات ضروری؛

۹. تعداد کارکنان کشتی، وظایف امنیتی موجود و فعالیت های موجود و مربوط به الزامات آموزشی شرکت؛

۱۰. تجهیزات ایمنی و امنیتی موجود جهت حفاظت از مسافران و کارکنان کشتی؛

۱۱. مسیرهای فرار و تخلیه و ایستگاههای تجمع که باید جهت اطمینان از تخلیه اضطراری ایمن و منظم از کشتی ایجاد شوند؛

۱۲. توافق های موجود با شرکتهای امنیتی خصوصی که خدمات امنیتی درون کشتی و درون آبی را ارائه می کنند؛ و

۱۳. اقدامات و راهکارهای امنیتی در حال اجراء، از جمله بازرسی ها و روشهای وارسی (کنترلی)، سامانه های شناسایی، تجهیزات نظارتی و مراقبتی، اوراق شناسایی کارکنان، سامانه های ارتباطی، زنگهای اعلام خطر، روشنایی، وارسی(کنترل) دسترسی و دیگر سامانه(سیستم)های مقتضی.

۶. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید هر یک از نقاط دسترسی شناسایی شده، مانند عرشه های آزاد (روباز) را مورد سنجش قرار دهد و امکان استفاده از آن را توسط افرادی که قصد نقض امنیت دارند، ارزیابی نماید. این امر شامل نقاط دسترسی جهت افرادی که دسترسی قانونی دارند و همچنین افرادی که درصدد ورود غیرمجاز هستند می شود.

۷. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید تداوم ارتباط اقدامات امنیتی موجود، راهکارها، رویه ها و عملکردها را در هر دو شرایط معمول و اضطراری بررسی نماید و باید یک راهکار امنیتی که شامل موارد زیر باشد، تعیین نماید:

۱. مناطق محدودیت دار؛

۲. شیوه های واکنش در برابر آتش یا دیگر شرایط اضطراری؛

۳. سطح نظارت بر کارکنان کشتی، مسافران، بازدیدکنندگان، فروشندگان، فن ورز (تکنسین) های تعمیراتی، کارگران عرشه و غیره؛

۴. تعداد و کارآمدی گشتهای امنیتی؛

۵. سامانه های وارسی (کنترل) دسترسی شامل سامانه(سیستم)های شناسایی؛

۶. سامانه ها و شیوه های ارتباطات امنیتی؛

۷. دربهای امنیتی، حصارها و روشنایی؛ و

۸. سامانه ها و تجهیزات امنیتی و نظارتی، اگر موجود باشد.

۸. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید افراد، فعالیت ها، خدمات و عملیاتی که حفاظت از آنها اهمیت دارد را مورد توجه قراردهد، از جمله:

۱. کارکنان کشتی؛

۲. مسافران، بازدیدکنندگان، فروشندگان، فن ورز (تکنسین)های تعمیراتی، کارکنان تسهیلات بندری و غیره؛

۳. توانایی حفظ ناوبری ایمن و واکنش در شرایط اضطراری؛

۴. بار، به ویژه کالاهای خطرناک یا مواد خطرآفرین؛

۵. انبارهای کشتی؛

۶. سامانه ها و تجهیزات ارتباطات امنیتی، اگر موجود باشد؛ و

۷. سامانه ها و تجهیزات امنیتی نظارتی. اگر موجود باشد.

۹. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید کلیه خطرات احتمالی، شامل انواع حوادث امنیتی زیر را مدنظر قرار دهد:

۱. هرگونه آسیب یا تخریب وارده به کشتی یا تسهیلات بندری، به طور مثال: به وسیله وسایل انفجاری، ایجاد حریق عمدی، خراب کاری، یا کارشکنی؛

۲. ربودن یا تصرف کشتی یا افراد روی آن؛

۳. دستکاری محموله، تجهیزات یا سامانه های ضروری کشتی یا انبارهای آن؛

۴. دسترسی یا استفاده غیرمجاز، از جمله حضور مسافران قاچاق؛

۵. قاچاق اسلحه یا تجهیزات، شامل سلاحهای کشتار جمعی؛

۶. استفاده از کشتی جهت حمل افرادی که قصد ایجاد حادثه امنیتی دارند و یا حمل تجهیزات آنان توسط کشتی؛

۷. استفاده از خود کشتی به عنوان یک حربه یا به عنوان وسیله ای جهت ایجاد خسارت یا تخریب؛

۸. حمله به کشتی از سوی دریا هنگامی که کشتی در اسکله یا لنگرگاه است؛ و

۹. حمله به کشتی مادامی که در دریا است.

۱۰. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید تمامی آسیب پذیری های ممکن، از جمله موارد زیر را مدنظر قرار دهد:

۱. تضاد بین اقدامات امنیتی و اقدامات ایمنی؛

۲. تضاد بین وظایف روی کشتی و وظایف امنیتی؛

۳. وظایف مراقب و نگهبانی، تعداد کارکنان کشتی به ویژه پیامدهای مربوط به خستگی، میزان هوشیاری و نحوه عملکرد خدمه؛

۴. هرگونه نقص شناسایی شده در آموزش های امنیتی؛

۵. هرگونه تجهیزات و سامانه های امنیتی، از جمله سامانه های ارتباطی.

۱۱. ۸ـ مأمور امنیتی شرکت و مأمور امنیتی کشتی باید همیشه نسبت به تأثیر اقدامات امنیتی بر کارکنان کشتی که به مدت طولانی در کشتی می مانند توجه داشته باشند. به هنگام تدوین اقدامات امنیتی، باید توجه خاصی به راحتی، آسایش و حریم شخصی کارکنان کشتی و توانایی حفظ کارآمدی آنها در مدتهای طولانی مبذول شود.

۱۲. ۸ـ به محض تکمیل ارزیابی امنیتی کشتی، باید گزارشی تهیه شود، شامل خلاصه ای از نحوه انجام ارزیابی، شرحی از هر آسیب پذیری شناسایی شده در طی ارزیابی و شرحی از اقدامات متقابلی که ممکن است در ارتباط با هر آسیب پذیری مورد استفاده قرار گیرد. گزارش مزبور باید از دسترسی غیرمجاز یا افشاء محافظت شود.

۱۳. ۸ـ اگر ارزیابی امنیتی کشتی توسط شرکت کشتیرانی صورت نگیرد، گزارش ارزیابی امنیتی کشتی باید توسط مأمور امنیتی شرکت بازنگری شده و تأیید گردد.