اظهارنامه های امنیتی

۵۲. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید شرح دهد که چگونه درخواست اظهارنامه های امنیتی از سوی تسهیلات بندری مورد رسیدگی قرار می گیرد و تحت چه شرایطی خود کشتی می تواند درخواست اظهارنامه امنیتی نماید.

ممیزی و بازنگری

۵۳. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید شرح دهد چگونه مأمور امنیتی شرکت و مأمور امنیتی کشتی تداوم کارآیی طرح امنیتی کشتی را مورد ممیزی قرار می دهند و همچنین شیوه های بازنگری، روزآمد سازی یا اصلاح طرح امنیتی را مشخص نماید.

۱۰ـ سوابق

کلیات

۱. ۱۰ـ باید اسنادی در اختیار مأموران به طور مقتضی مجاز شده دولتهای متعاهد قرار گیرد که ثابت نماید مقررات طرحهای امنیتی کشتی اجراء می شود.

۲. ۱۰ـ اسناد ممکن است به هر شکلی نگهداری شوند اما باید از دسترسی غیرمجاز یا افشاء آن محافظت شود.

۱۱ـ مأمور امنیتی شرکت

راهکار مربوط در قسمتهای (۸)، (۹) و (۱۳) ارائه شده است.

۱۲ـ مأمور امنیتی کشتی

راهکار مربوط در قسمتهای (۸)، (۹) و (۱۳) ارائه شده است.

۱۳ـ آموزش، رزمایش ها (مانورها) و تمرینات امنیتی مربوط به کشتی

آموزش

۱. ۱۳ـ مأمور امنیتی شرکت (سی اس اُ) و کارکنان ذی ربط شرکت مستقر در خشکی، و مأمور امنیتی کشتی (اس اس اُ) باید از دانش لازم برخوردار بوده و در صورت لزوم، در برخی یا کلیه موارد زیر آموزش ببینند:

۱. اداره و وارسی (کنترل) امنیت؛

۲. معاهده ها (کنوانسیون) ها، آیین نامه ها و توصیه نامه های بین المللی مربوط؛

۳. قوانین و مقررات دولت ذی ربط؛

۴. مسؤولیت ها و عملکرد دیگر سازمان های امنیتی؛

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[۱]ـ رجوع شود به اقدام بیشتر توسط سازمان بین المللی دریانوردی در رابطه با افزایش امنیت دریانوردی و ایجاد اقدامات مقتضی جهت افزایش امنیت کشتیها، تسهیلات بندری واحدهای حفاری متحرک فراساحلی مستقر در محل، و سکوهای ثابت و شناوری که تحت پوشش فصل ۲ـ۱۱ و کنوانسیون سولاس ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) قرار نمی گیرند، مصوب فراهمایی امنیت دریانوردی (به ترتیب طی قطعنامه ۳ و ۷)

۵. روش ارزیابی امنیتی کشتی؛

۶. شیوه های انجام بازدید و بازرسی های امنیتی کشتی؛

۷. عملیات کشتی و بندر و شرایط آنها؛

۸. تدابیر امنیتی کشتی و تسهیلات بندری؛

۹ـ آمادگی و واکنش در مواقع اضطراری و برنامه ریزی جهت پیشامدهای محتمل الوقوع؛

۱۰. دستورالعمل شیوه های آموزش و تعلیم امنیت، از جمله رویه ها و اقدامات امنیتی؛

۱۱. جابه جایی اطلاعات حساس امنیتی و ارتباطات امنیتی؛

۱۲. آگاهی از تهدیدات و الگوهای امنیتی موجود؛

۱۳. شناسایی و کشف تسلیحات، مواد و ابزار خطرناک؛

۱۴. شناخت الگوهای شخصیتی و رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می اندازند، بدون هیچگونه تبعیض؛

۱۵. شیوه های مورد استفاده جهت سرپیچی از اقدامات امنیتی؛

۱۶. سامانه ها و تجهیزات امنیتی و محدودیت های کاربردی آنها؛

۱۷. روشهای انجام ممیزی، بازرسی، وارسی (کنترل) و نظارت؛

۱۸. روشهای بازرسی فیزیکی و بازرسی های مربوط به ورود غیر مجاز؛

۱۹. رزمایش ها (مانورها) و تمرینات امنیتی، شامل رزمایش ها(مانورها) و تمرینات با تسهیلات بندری؛ و

۲۰.  ارزیابی رزمایش ها (مانورها) و تمرینات امنیتی.

۲. ۱۳ـ به علاوه، مأمور امنیتی کشتی باید دانش لازم را دارا بوده و حسب مورد در برخی یا تمام موارد زیر آموزش ببیند:

۱. ساختار کشتی؛

۲. طرح امنیتی کشتی و راهکارهای مربوط (ازجمله آموزش بر مبنای طرح فرضی (سناریو) در خصوص نحوه واکنش)؛

۳. مدیریت ازدحام و شیوه های وارسی (کنترلی)؛

۴. عملکرد تجهیزات و سامانه های امنیتی؛

۵. آزمایش، سنجش و حفظ و نگهداری سامانه ها و تجهیزات امنیتی، مادامی که کشتی در دریا است.

۳. ۱۳ـ کارکنان کشتی که دارای وظایف امنیتی خاص هستند باید دانش مکفی داشته و حسب مورد، توانایی انجام وظایف محوله، از جمله موارد زیر را داشته باشند:

۱. آگاهی از الگوها و تهدیدات امنیتی موجود؛

۲. شناسایی و کشف تسلیحات، مواد و ابزار خطرناک؛

۳. شناسایی الگوهای شخصیتی و رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می اندازند؛

۴. شیوه های مورد استفاده جهت سرپیچی از اقدامات امنیتی؛

۵. مدیریت ازدحام و شیوه های وارسی(کنترلی)؛

۶. مکاتبات مربوط به امنیتی؛

۷. آگاهی از رویه های مربـوط به وضعیت های اضـطراری و طرحـهای مربوط به پیشامدهای محتمل الوقوع؛

۸. عملکرد تجهیزات و سامانه های امنیتی؛

۹. آزمایش، سنجش و حفظ و نگهداری سامانه ها و تجهیزات امنیتی، مادامی که کشتی در دریا است؛

۱۰. شیوه های بازرسی، وارسی (کنترل) و نظارت؛ و

۱۱. روشهای بازرسی فیزیکی افراد، لوازم شخصی، چمدان آنها، بار و مایحتاج کشتی.

۴. ۱۳ـ تمام کارکنان دیگر روی کشتی باید از دانش کافی برخوردار بوده و با مقررات مربوط به طرح امنیتی کشتی از جمله موارد زیر آشنایی داشته باشند،:

۱. مفهوم سطح امنیتی و الزامات متعاقب سطوح امنیتی مختلف؛

۲. آگاهی از روشهای مربوط به وضعیت اضطراری و طرحهای مربوط به پیشامدهای محتمل الوقوع؛

۳. شناسایی و کشف تسلیحات، مواد و ابزار خطرناک؛

۴. شناسایی الگوهای شخصیتی و رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می اندازند، بدون هیچگونه تبعیض؛ و

۵. شیوه های مورد استفاده جهت سرپیچی از اقدامات امنیتی.

رزمایش ها (مانورها) و تمرینات

۵. ۱۳ـ هدف از رزمایش ها (مانورها) و تمرینات حصول اطمینان از این امر است که کارکنان روی کشتی در تمامی وظایف امنیتی محوله در تمامی سطوح امنیتی و شناسایی هر گونه نقص امنیتی که مستلزم رسیدگی است، تبحر دارند.

۶. ۱۳ـ جهت حصول اطمینان از اجرای مؤثر مقررات طرح امنیتی کشتی، باید حداقل هر سه ماه یک بار، رزمایش هایی (مانورهایی) انجام شود. به علاوه، در مواقعی که هر دفعه بیش از بیست و پنج درصد (۲۵%) کارکنان کشتی با نیروهایی جایگزین می شوند که پیش تر در رزمایش های (مانورهای) سه ماه گذشته آن کشتی شرکت نکرده اند، در عرض یک هفته پس از این جایگزینی، باید رزمایشی (مانوری) انجام شود. در این رزمایش ها (مانورها) باید هر یک از عناصر طرح از جمله تهدیدات امنیتی مذکور در بند (۹. ۸) مورد آزمایش قرار بگیرد.

۷. ۱۳ـ انواع مختلف تمریناتی که احتمالاً با مشارکت مأموران امنیتی شرکت، مأموران امنیتی تسهیلات بندری و مسؤولین مربوط دولتهای متعاهد و نیز مأموران امنیتی کشتی، (درصورت در دسترس بودن)، انجام خواهد شد، باید حداقل یک بار در هر سال تقویمی انجام شود و فاصله این تمرینات نباید از هجده ماه تجاوز نماید. این تمرینات، ارتباطات هماهنگی، در دسترس بودن منابع و واکنش را باید مورد سنجش قرار دهد. این تمرینات می تواند:

۱. با ابعاد کامل یا به صورت زنده انجام شود؛

۲. به صورت شبیه سازی در مقیاس کوچک یا هم اندیشی (سمینار) انجام شود؛

۳. همراه با دیگر تمرینات مانند تمرینات مربوط به تجسس و نجات یا واکنش در شرایط اضطراری انجام شود.

۸ . ۱۳ـ مشارکت شرکت کشتیرانی در یک تمرین با یک دولت متعاهد دیگر باید به تشخیص مرجع دریایی صورت گیرد.

۱۴ـ امنیت تسهیلات بندری

راهکار مربوط در قسمت های (۱۵)، (۱۶) و (۱۸) ارائه شده است.

۱۵ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری

کلیات

۱. ۱۵ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری (پی اف اس ای) ممکن است توسط یک سازمان امنیتی شناخته شده (آر اس اُ) انجام شود. هر چند که تأیید ارزیابی امنیتی تکمیل شده تسهیلات بندری باید تنها توسط دولت متعاهد مربوط انجام شود.

۲. ۱۵ـ اگر یک دولت متعاهد از سازمان امنیتی شناخته (آر اس اُ) جهت بازبینی یا تصدیق تطابق ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری استفاده می نماید، سازمان امنیتی مذکور نباید با دیگر سازمان های امنیتی شناخته شده ای که ارزیابی امنیتی مربوط را انجام داده یا در انجام آن مشارکت داشته، ارتباط برقرار نماید.

۳. ۱۵ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری باید عوامل زیر را در یک تسهیلات بندری مورد توجه قرار دهد:

۱. امنیت فیزیکی؛

۲. یکپارچگی ساختاری؛

۳. سامانه های حفاظت از کارکنان؛

۴. سیاست های شکلی؛

۵. سامانه های رادیویی و مخابراتی، شامل سامانه ها و شبکه های رایانه ای (کامپیوتری)؛

۶. زیرساخت های حمل و نقلی مربوط؛

۷. خدمات رفاهی؛ و

۸. سایر مناطقی که در صورت آسیب دیدن و یا استفاده جهت مشاهدات غیرمجاز، برای افراد، اموال یا عملیات داخل تسهیلات بندری ایجاد خطر می نماید.

۴. ۱۵ـ افرادی که در کار ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری دست دارند باید قادر باشند در موارد زیر کمکهای کارشناسانه ارائه دهند:

۱. شناخت الگوها و تهدیدات امنیتی موجود؛

۲. شناسایی و کشف تسلیحات، مواد و ابزار خطرناک؛

۳. شناخت الگوهای شخصیتی و رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می اندازند، بدون هیچگونه تبعیض؛

۴. شیوه های مورد استفاده جهت سرپیچی از اقدامات امنیتی؛

۵. روشهای مورد استفاده جهت ایجاد یک حادثه امنیتی؛

۶. تأثیر انفجار در ساختار و ارائه خدمات تسهیلات بندری؛

۷. امنیت تسهیلات بندری؛

۸. فعالیت های تجاری بندر؛

۹. برنامه ریزی در مورد پیشامدهای محتمل الوقوع، آمادگی و واکنش در شرایط اضطراری،

۱۰.  تدابیر امنیتی فیزیکی به طور مثال: نرده ها؛

۱۱. سامانه های رادیویی و مخابراتی، شامل سامانه ها و شبکه های رایانه ای (کامپیوتری)؛

۱۲. مهندسی سازه و ترابری؛ و

۱۳. عملیات کشتی و بندر.

شناسایی و ارزیابی دارایی های مهم و زیرساخت هایی که حفاظت آنها از اهمیت برخوردار است

۵. ۱۵ـ شناسایی و ارزیابی دارایی ها و زیرساخت های مهم، روندی است که طی آن اهمیت ساختارها و تأسیسات مربوط در عملکرد تسهیلات بندری مشخص می شود. این روند ارزیابی و شناسایی از اهمیت به سزایی برخوردار است زیرا زمینه را برای تمرکز راهبردهای تخفیف و کاهش در مورد دارایی ها و ساختارهایی که از نظر حفاظت در برابر حادثه امنیتی مهم محسوب می شوند را فراهم می نماید. این روند باید احتمال مرگ و میر، اهمیت اقتصادی بندر، ارزش نمادین و وجود تأسیسات دولتی را مدنظر قرار دهد.

۶. ۱۵ـ از شناسایی و ارزیابی دارایی ها و زیر ساختها باید جهت اولویت بندی اهمیت حفاظتی آنها استفاده شود. اولین مسأله باید جلوگیری از مرگ یا ایجاد جراحات باشد. همچنین این موضوع که آیا تسهیلات بندری، ساختار یا تأسیسات می تواند بدون وجود آن دارایی به کار خود ادامه دهد از اهمیت برخوردار است. همچنین مدت زمان لازم جهت از سرگیری عملکرد عادی نیز باید مدنظر قرار گیرد.

۷. ۱۵ـ دارایی ها و زیرساخت هایی که از نظر حفاظتی مهم محسوب می شوند عبارتند از:

۱. مناطق دسترسی، مدخلها، ورودی ها و مناطق لنگراندازی، انجام رزمایش (مانور) و پهلوگیری؛

۲. تسهیلات (امکانات) مربوط به کالا، پایانه ها، مناطق انبار و ذخیره و تجهیزات جا به جایی کالا؛

۳. سامانه هایی مانند سامانه های توزیع الکترونیکی، سامانه های رادیویی و مخابراتی و سامانه ها و شبکه های رایانه ای(کامپیوتری)؛

۴. سامانه های مدیریت رفت و آمد (ترافیک) کشتیها در بندر و سامانه های کمک ناوبری؛

۵. نیروگاهها برقی، لوله های انتقال کالا، و تأمین آب؛

۶. پلها، خطوط آهن، جاده ها؛

۷. شناورهای خدماتی بندر، شامل قایقهای راهنمابر، یدک کش ها، دوبه ها و غیره؛

۸. سامانه ها و تجهیزات امنیتی و مراقبتی؛

۹. آبهای مجاور تسهیلات بندری.

۸. ۱۵ـ شناسایی کامل دارایی ها و زیرساخت ها به منظور ارزیابی الزامات امنیتی تسهیلات بندری، اولویت بندی تدابیر حفاظتی وتصمیم گیری های مربوط به تخصیص منابع جهت حفاظت بهتر از تسهیلات بندری، لازم می باشد. این روند ممکن است شامل رایزنی با مسؤولان ذی ربط ساختمان های مجاور تسهیلات بندری شود که می تواند منجر به خسارت در تسهیلات بندری شود یا به منظور صدمه زدن به آن، یا مشاهده غیرمجاز تسهیلات بندری و یا منحرف کردن توجه و حواس مورد استفاده قرار گیرد.

شناسایی تهدیدات احتمالی برای اموال و زیرساختها و احتمال وقوع آنها، به منظور وضع و اولویت بندی تدابیر امنیتی

۹. ۱۵ـ فعالیت های احتمالی که ممکن است امنیت دارایی ها و زیرساختها را به مخاطره اندازد و شیوه انجام چنین فعالیت هایی باید شناسایی شود تا میزان آسیب پذیری آن دارایی و یا محل موردنظر، در برابر حادثه امنیتی ارزیابی شود و الزامات امنیتی مشخص و اولویت بندی شوند تا امکان برنامه ریزی و تخصیص منابع میسّر شود. شناسایی و ارزیابی هر یک از فعالیت های احتمالی و روش آن باید بر اساس یک سلسله عوامل خاص از جمله ارزیابی تهدید توسط نهادهای دولتی صورت گیرد. با شناسایی و ارزیابی تهدیدات، افرادی که کار ارزیابی را انجام می دهند، نباید به اتکاء بدترین طرح فرضی (سناریو)ها اقدام به برنامه ریزی و تخصیص منابع نمایند.

۱۰. ۱۵ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری باید شامل یک ارزیابی انجام شده با مشورت سازمان های امنیت ملی مربوط باشد تا موارد زیر مشخص شود:

۱. هر یک از جوانب خاص تسهیلات بندری، از جمله تردد کشتی که از تسهیلات بندری استفاده می کند ممکن است به عنوان هدف در یک حمله قرار بگیرند؛

۲. نتایج احتمالی یک حمله به تسهیلات بندری یا حمله در آن و ایجاد صدمات جانی، آسیب به اموال، اختلال اقتصادی، از جمله اختلال در سامانه (سیستم)های حمل و نقل؛

۳. قابلیت و نیت افرادی که احتمالاً اقدام به چنین حمله ای می نمایند؛ و

۴. نوع یا انواع احتمالی حملات.

انجام ارزیابی جامع از سطح خطر، که بر اساس آن اقدامات امنیتی باید توسعه یابد.

۱۱. ۱۵ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری باید کلیه تهدیدات احتمالی که می تواند شامل انواع حوادث امنیتی زیر باشد را مدنظر قرار دهد:

۱. آسیب یا صدمه به تسهیلات بندری یا کشتی به طور مثال: به وسیله وسایل انفجاری ، ایجاد حریق عمدی، خرابکاری یا کارشکنی؛

۲. ربودن یا تصرف کشتی یا افراد روی آن؛

۳. دستکاری محموله، تجهیزات یا سامانه های ضروری کشتی یا مخازن و انبارهای آن؛

۴. دسترسی یا استفاده غیرمجاز، از جمله حضور مسافرین قاچاق؛

۵. قاچاق اسلحه یا تجهیزات، از جمله سلاحهای کشتار جمعی؛

۶. استفاده ازکشتی جهت حمل افرادی که قصد ایجاد یک حادثه امنیتی را دارند و حمل تجهیزات آنان؛

۷. استفاده از خود کشتی به عنوان یک سلاح یا به عنوان وسیله ای جهت ایجاد آسیب یا تخریب؛

۸. مسدود نمودن ورودی های بندر، آب بندها، آبراهه های (کانالهای) ورودی و غیره؛ و

۹. حملات هسته ای(اتمی)، میکروبی و شیمیایی.

۱۲. ۱۵ـ در این روند باید با مقامهای ذی ربط محلی مربوط به ساختمان های مجاور تسهیلات که ممکن است موجب آسیب رسانی به تسهیلات بندری شود یا جهت ایجاد صدمه و آسیب به تسهیلات یا جهت مشاهده غیرمجاز تسهیلات یا منحرف کردن توجه و حواس مورد استفاده قرار گیرد، مشاوره شود.

شناسایی، انتخاب و اولویت بندی اقدامات متقابل و تغییرات شکلی و میزان تأثیر آنها در کاهش آسیب پذیری

۱۳. ۱۵ـ شناسایی و اولویت بندی اقدامات متقابل طراحی شده است تا از به کارگیری مؤثرترین تدابیر امنیتی جهت کاهش آسیب پذیری تسهیلات بندری یا فعل و انفعال کشتی/ بندر در برابر تهدیدات احتمالی اطمینان حاصل شود.

۱۴. ۱۵ـ اقدامات امنیتی باید براساس عواملی انتخاب شوند از جمله اینکه آیا اقدامات مذکور احتمال حمله را کاهش می دهند و باید با استفاده از اطلاعاتی که شامل موارد زیر می شود مورد ارزیابی قرار گیرند:

۱. بازرسی ها، بازدیدها و ممیزی های امنیتی؛

۲. مشورت با مالکین و متصدیان تسهیلات بندری و در صورت لزوم مالکین/ متصدیان ساختمان های مجاور؛

۳. اطلاعات تاریخی در مورد حوادث امنیتی؛ و

۴. عملیات داخل تسهیلات بندری.

شناسایی آسیب پذیری ها

۱۵. ۱۵ـ شناسایی آسیب پذیری های موجود در ساختار فیزیکی، سامانه های حفاظت از کارکنان، رویه ها یا دیگر مناطقی که ممکن است منجر به بروز یک حادثه امنیتی شود می تواند در ایجاد راههای حذف یا کاهش آسیب پذیری ها مورد استفاده قرار گیرد. به طور مثال، یک تجزیه و تحلیل، ممکن است آسیب پذیری ها و ضعف سامانه های امنیتی تسهیلات بندری یا آسیب پذیری زیرساختهای حفاظت نشده مانند سامانه های تأمین آب، پلها و غیره را مشخص کند که می تواند از طریق اقدامات فیزیکی مانند نرده های دائمی، زنگ خطرها، تجهیزات مراقبتی و غیره رفع شود.

۱۶. ۱۵ـ در شناسایی آسیب پذیری ها، موارد زیر باید مورد توجه قرار گیرد:

۱. دسترسی به تسهیلات بندری و کشتیهای پهلو گرفته در تسهیلات از سمت خشکی و از سمت دریا؛

۲. بی عیبی ساختاری اسکله ها، تسهیلات و ساختارهای وابسته؛

۳. اقدامات و تشریفات امنیتی موجود، شامل سامانه های تعیین هویت؛

۴. اقدامات و راهکارهای امنیتی موجود مربوط به خدمات بندری و خدمات رفاهی؛

۵. اقدامات حفاظت از تجهیزات رادیویی و مخابراتی، خدمات بندری و خدمات رفاهی شامل سامانه ها و شبکه های رایانه ای (کامپیوتری)؛

۶. مناطق مجاوری که ممکن است در طول حمله و به منظور حمله مورد سوء استفاده قرار گیرند؛

۷. توافقهای موجود با شرکتهای امنیتی خصوصی که خدمات امنیتی ساحلی/ آبی ارائه می کنند؛

۸. هرگونه سیاستهای تناقضی بین اقدامات و تشریفات امنیتی و ایمنی؛

۹. هرگونه تناقض بین تسهیلات بندری و وظایف امنیتی محوله؛

۱۰. هرگونه جبر و محدودیت کارکنان؛

۱۱. هرگونه نقصی که در طی آموزش ها و رزمایش ها(مانورها) شناسایی شده است؛ و

۱۲. هرگونه نقصی که در طی فعالیت های روزانه متعاقب حوادث یا اعلام خطر، گزارش مسائل امنیتی و انجام اقدامات وارسی(کنترلی)، ممیزی ها و غیره شناسایی شده است.

۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری

کلیات

۱. ۱۶ـ تهیه طرح امنیتی تسهیلات بندری (پی اف اس پی) بر عهده مأمور امنیتی تسهیلات بندری (پی اف اس پی) می باشد، اگرچه مأمور امنیتی تسهیلات بندری نیازی نیست لزوماً کلیه وظایف محوله مربوط به سمت خود را شخصاً انجام دهد، مسؤولیت نهائی حصول اطمینان از صحت انجام وظایف بر عهده شخص مأمور امنیتی تسهیلات بندری خواهد بود.

۲. ۱۶ـ مفاد هر طرح امنیتی تسهیلات بندری بسته به شرایط خاص تسهیلات بندری یا امکانات تحت پوشش آن متفاوت می باشد. در ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری ویژگی های خاص تسهیلات بندری و خطرات امنیتی بالقوه آن مشخص می شود که منجر به لزوم تعیین یک مأمور امنیتی تسهیلات بندری و تهیه طرح امنیتی تسهیلات بندری می گردد. تهیه طرح امنیتی تسهیلات بندری نیاز به این ویژگی ها و دیگر ملاحظات امنیتی محلی یا ملی دارد که باید در طرح امنیتی تسهیلات بندری به آن توجه شود، تا اینکه اقدامات امنیتی مناسب جهت کاهش احتمال نقض امنیت و نتایج حاصل از خطرات بالقوه انجام پذیرد. دولتهای متعاهد ممکن است در مورد تهیه و مفاد طرح امنیتی تسهیلات بندری توصیه هایی را ارائه دهند.

۳. ۱۶ـ کلیه طرحهای امنیتی تسهیلات بندری باید:

۱. سازمان امنیتی تسهیلات بندری را به تفصیل شرح دهند؛

۲. ارتباطات سازمان امنیتی را با سایر مقامهای مربوط و سامانه های ارتباطی مورد نیاز جهت میّسر ساختن امکان فعالیت مداوم و کارآمد سازمان و ارتباط آن با سایرین، شامل کشتیهای موجود در بندر را مفصلاً ذکر نماید؛

۳. اقدامات اساسی سطح امنیتی ۱ را در بخش عملیاتی و فیزیکی به تفصیل شرح دهد؛

۴. اقدامات امنیتی مضاعفی را که به تسهیلات بندری اجازه می دهد بدون تأخیر به سطح امنیتی ۲ و در صورت لزوم به سطح امنیتی ۳ ارتقاء یابد را به تفصیل شرح دهد.

۵. بازنگری منظم یا ممیزی طرح امنیتی تسهیلات بندری و اصلاحات آن را در پاسخ به تجربیات یا تغییر شرایط پیش بینی کند؛ و

۶. شیوه های گزارش دهی به نقاط تماس دولتهای متعاهد مربوط را به تفصیل شرح دهند.

۴. ۱۶ـ تهیه یک طرح امنیتی تسهیلات بندری کارآمد، به ارزیابی همه جانبه از تمامی مسائل مربوط به امنیت تسهیلات بندری، از جمله به ویژه: ارزیابی همه جانبه ویژگی های عملیاتی و فیزیکی هر یک از تسهیلات بندری بستگی دارد.

۵. ۱۶ـ دولت متعاهد باید طرحهای امنیتی تسهیلات بندری مربوط به تسهیلات بندری تحت صلاحیت قضائی خود را تأیید نماید. دولتهای متعاهد باید روشهایی جهت ارزیابی تداوم کارآیی هر طرح امنیتی تسهیلات بندری را تدوین نمایند و ممکن است اصلاح طرح امنیتی تسهیلات بندری را پیش از تأیید اولیه یا متعاقب تأیید آن لازم بدانند. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید مقرراتی را جهت نگهداری سوابق حوادث امنیتی و خطرات مربوط به آن، بازبینی ها، ممیزی ها، آموزش، رزمایش ها(مانورها) و تمرینات، به عنوان شواهدی جهت مطابقت با الزامات فوق، تهیه نماید.

۶. ۱۶ـ اقدامات امنیتی مندرج در طرح امنیتی تسهیلات بندری، باید در طول مدت منطقی تأیید طرح امنیتی اعمال گردند و طرح مزبور زمانی به اجراء در می آید که هر یک از اقدامات مذکور وجود داشته باشد. اگر احتمال هر گونه تأخیر در مقررات مذکور موجود باشد، موارد باید با دولت متعاهد مسؤول تأیید طرح امنیتی تسهیلات بندری مورد بحث و گفتگو قرار گیرد و اقدامات امنیتی جایگزین موقت و مناسب که سطح امنیتی مشابهی را ایجاد می نماید، برای به کارگیری در مدت زمان موقت، مورد توافق قرار گیرد.

۷. ۱۶ـ استفاده از سلاحهای گرم در کشتیها و یا در نزدیکی آنها و در تسهیلات بندری ممکن است خطرات ایمنی چشمگیر و خاصی را به ویژه در ارتباط با برخی مواد خطرناک یا خطرآفرین به وجود آورد که باید به این مسأله توجه خاصی مبذول شود. چنانچه دولت متعاهد تصمیم بگیرد که استفاده از کارکنان مسلح در این مناطق ضروری است، آن دولت متعاهد باید اطمینان حاصل کند که این کارکنان به نحو مقتضی مجاز هستند و جهت استفاده از اسلحه های خود آموزش دیده اند و از خطرات ایمنی ویژه موجود در این مناطق، آگاهی دارند. اگر دولت متعاهدی استفاده از اسلحه های گرم را مجاز بداند باید دستورالعمل ایمنی ویژه استفاده از آن را تهیه نماید. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید حاوی راهکار ویژه ای در این رابطه باشد، به خصوص در رابطه با کاربرد این سلاحها در کشتیهایی که کالاهای خطرناک یا مواد خطرآفرین حمل می کنند.

سازماندهی و انجام وظایف امنیتی تسهیلات بندری

۸. ۱۶ـ علاوه بر راهکار مندرج در بند (۳. ۱۶)، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید موارد زیر که به تمام سطوح امنیتی مربوط می شود، را مشخص نماید:

۱. نقش و ساختار سازمان امنیتی تسهیلات بندری؛

۲. وظایف، مسؤولیت ها و الزامات آموزشی کلیه کارکنان تسهیلات بندری که وظیفه امنیتی دارند و اقدامات عملکردی مورد نیاز جهت ارزیابی کارآیی فردی هر یک از آنها؛

۳. ارتباطات سازمان امنیتی تسهیلات بندری با سایر مقامهای محلی یا ملی که دارای مسؤولیت های امنیتی هستند؛

۴. سامانه های ارتباطی فراهم شده جهت ایجاد ارتباط مداوم و مؤثر کارکنان امنیتی تسهیلات بندری با کشتیهای موجود در بندر و در صورت لزوم با مقامهای محلی یا ملی که دارای مسؤولیت های امنیتی هستند؛

۵. روشهای لازم یا حفاظت های مورد نیاز جهت برقراری تداوم چنین ارتباطاتی در کلیه مواقع؛

۶. روشها و فعالیت های حفاظت از اطلاعات حساس امنیتی که به شکل کاغذی یا به صورت الکترونیکی نگهداری می شوند؛

۷. روشهای ارزیابی تداوم کارآیی اقدامات، رویه ها و تجهیزات امنیتی، شامل تشخیص نقص در تجهیزات یا درست کار نکردن آنها و واکنش نسبت به آنها؛

۸. روشهای مورد نیاز جهت ارائه و ارزیابی گزارش های مربوط به نقایض احتمالی امنیت یا مسائل امنیتی؛

۹. روشهای مربوط به جابه جایی کالا؛

۱۰. روشهای مربوط به تحویل مایحتاج کشتی؛

۱۱. روشهای حفظ و نگهداری و روز آمد سازی اسناد کالاهای خطرناک، مواد خطرآفرین و محل نگهداری آنها در تسهیلات بندری.

۱۲. روشهای اعلام وضعیت اضطراری و دریافت خدمات گشتهای دریایی و تیمهای متخصص جستجو، شامل تجسس های مربوط به یافتن بمب و تجسس های زیر آب؛

۱۳. روشهای کمک به مأموران امنیتی کشتی در تأیید هویت افرادی که قصد سوار شدن به کشتی دارند، در صورت درخواست؛ و

۱۴. روشهای تسهیل رفتن به مرخصی های روی خشکی کارکنان کشتی یا تعویض آنها، همچنین تسهیل در دسترسی بازدیدکنندگان از کشتی از جمله نمایندگان سازمان های کار و امور رفاهی دریانوردان.

۹. ۱۶ـ مابقی بخش ۱۶، به طور خاص به اقدامات امنیتی می پردازد که می توان آنها را در هر سطح امنیتی اتخاذ نمود:

۱. دسترسی به تسهیلات بندری؛

۲. مناطق محدودیت دار واقع در تسهیلات بندری؛

۳. جا به جایی کالا؛

۴. تحویل مایحتاج کشتی؛

۵. جابه جایی بارهای بدون همراه؛ و

۶. نظارت بر امنیت تسهیلات بندری.

دسترسی به تسهیلات بندری

۱۰. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید اقدامات امنیتی را وضع نماید که کلیه راههای دسترسی به تسهیلات بندری که در ارزیابی تسهیلات بندری مشخص شده را پوشش دهد.

۱۱. ۱۶ـ برای هر کدام اینها، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید مکانهای مناسبی را که دسترسی به آنها در هر یک از سطوح امنیتی دارای محدودیت یا ممنوعیت می باشد مشخص نماید. در هر سطح امنیتی، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید نوع محدودیت یا ممنوعیت به کار گرفته شده و راههای اعمال آن را مشخص نماید.

۱۲. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید برای هر سطح امنیتی راههای شناسایی لازم جهت دسترسی به تسهیلات بندری و ماندن افراد در تسهیلات بندری بدون بروز هر گونه مشکلی را تعیین نماید. این کار احتمالاً مستلزم تهیه سامانه های تعیین هویت مناسب جهت شناسایی های دائمی یا موقت به ترتیب برای کارکنان تسهیلات بندری و بازدیدکنندگان باشد. در صورت استفاده از سامانه های تعیین هویت، هر سامانه تعیین هویت تسهیلات بندری با سامانه قابل اعمال در مورد کشتیهایی که به طور منظم از آن تسهیلات بندری استفاده می کنند هماهنگ شود. مسافرین باید بتوانند هویت خود را با ارائه برگه های عبور و مرور، بلیت و غیره اثبات نمایند اما نباید به آنها اجازه داده شود که بدون نظارت به مناطق محدودیت دار دسترسی پیدا کنند. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید شرایطی را جهت حصول اطمینان از اینکه سامانه های تعیین هویت به طور منظم روزآمد می شوند وضع نموده و اطمینان حاصل کندکه استفاده ناصحیح از رویه های وضع شده منجر به اعمال اقدامات کیفری می شود.

۱۳. ۱۶ـ افرادی که مایل نیستند یا نمی توانند هویت خود را اثبات نمایند و یا هدف خود را از ورود، هنگامی که از آنها سؤال می شود مشخص نمایند، باید از دسترسی آنها به تسهیلات بندری جلوگیری شود و تلاش آنها جهت دسترسی باید به مأمور امنیتی تسهیلات بندری و مقامهای محلی یا ملی که مسؤولیت های امنیتی دارند، گزارش شود.

۱۴. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید مکانهایی را که در آن افراد، وسایل شخصی آنها و وسائط نقلیه مورد بازرسی قرار می گیرند، مشخص نماید. چنین مکانهایی باید به صورت سرپوشیده باشند تا انجام عملیات به صورت مداوم و صرف نظر از شرایط آب وهوایی حاکم، طبق تعداد دفعات تعیین شده در طرح امنیتی تسهیلات بندری، به سهولت امکان پذیر باشد. پس از انجام بازرسی افراد، وسایل شخصی آنها و وسائط نقلیه باید مستقیماً به مناطق محدود نگهداری، سوار شدن یا بارگیری انتقال یابند.

۱۵. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید محلهای جداگانه ای را برای افراد و لوازم شخصی بازرسی شده و بازرسی نشده آنها و در صورت امکان مناطق مجزایی را برای سوار یا پیاده شدن مسافران، کارکنان کشتی و وسایل شخصی آنها مشخص کند تا اطمینان حاصل نماید که افراد بازرسی نشده قادر به برقراری ارتباط با افراد بازرسی شده نیستند.

۱۶. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید دفعات انجام وارسی های (کنترل های) دسترسی را مشخص نماید به ویژه وقتی که این وارسی ها (کنترل ها) به صورت تصادفی و گاه گاه اعمال می شوند.

سطح امنیتی ۱

۱۷. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۱، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید نقاط وارسی (کنترلی) را برای وقتی اقدامات امنیتی زیر قابل اعمال است مشخص نمایند:

۱. مناطق محدودیت داری که باید توسط نرده یا حصارهای دیگر محصور شود و استاندارد آن باید مورد تأیید دولت متعاهد باشد؛

۲. بررسی هویت کلیه افراد مرتبط با کشتی که قصد ورود به تسهیلات بندری را دارند، شامل مسافرین، کارکنان کشتی و بازدید کنندگان و تأیید دلایل ایشان برای انجام این کار با انجام بازرسی به طور مثال دستورالعمل های پا گذاشتن به کشتی، بلیت مسافرین، اجازه نامه های عبور و مرور، دستورهای کار و غیره؛

۳. بازرسی وسائط نقلیه مورد استفاده توسط افراد مرتبط با کشتی که با آن قصد ورود به تسهیلات بندری را دارند؛

۴. تصدیق هویت کارکنان تسهیلات بندری و افرادی که در تسهیلات بندری به کار اشتغال دارند و وسائط نقلیه آنها؛

۵. محدودسازی دسترسی جهت خروج افرادی که توسط تسهیلات بندری به کار گمارده نشده اند یا کسانی که در آن کار نمی کنند و قادر به اثبات هویت خود نیستند؛

۶. به عهده گرفتن بازرسی افراد، وسایل شخصی، وسائط نقلیه و محتویات آنها؛ و

۷. شناسایی هر گونه نقطه دسترسی که به طور منظم از آن استفاده نمی شود و باید دائماً بسته نگاه داشته شده و قفل شوند.

۱۸. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۱، کلیه افرادی که قصد دسترسی به تسهیلات بندری را دارند باید مورد بازرسی قرار گیرند. تعداد چنین بازرسی ها، شامل بازرسی های تصادفی، باید در طرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری مشخص شده باشد و به طور خاص توسط دولت متعاهد تأیید شود. مگر در مواردی که دلایل مشخص امنیتی برای انجام بازرسی وجود داشته باشد، کارکنان کشتی نباید همکاران خود یا وسایل شخصی آنها را بازرسی نمایند. چنین بازرسی باید به گونه ای انجام شود که حقوق انسانی افراد کاملا ًمورد توجه قرار گیرد و شأن انسانی بنیادین آنان حفظ شود.

سطح امنیتی ۲

۱۹. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۲، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید اقدامات امنیتی مورد اعمال مضاعفی را تعیین نماید، که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

۱. گماردن کارکنان بیشتر جهت نگهبانی از نقاط دسترسی و گشت زنی پیرامون حصارهای بازدارنده؛

۲. محدود کردن تعداد نقاط دسترسی به تسهیلات بندری، و شناسایی نقاطی که باید بسته شوند و شیوه های حفاظت مناسب از آنها؛

۳. فراهم کردن شیوه های جلوگیری از تردد از طریق نقاط دسترسی باقیمانده، به طور مثال استفاده از حصارهای امنیتی؛

۴. افزایش تعداد دفعات بازرسی افراد، لوازم شخصی و وسائط نقلیه؛

۵ . ممانعت از ورود بازدید کنندگانی که قادر به ارائه دلایل موجود برای ورود به خود تسهیلات بندری نمی باشند؛

۶. استفاده از شناورهای گشتی جهت افزایش امنیت آبهای ساحلی.

سطح امنیتی ۳

۲۰. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۳، تسهیلات بندری باید از دستورهای صادر شده توسط افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطر مربوط به آن پیروی نماید. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید به جزئیات اقدامات امنیتی ای بپردازد که توسط تسهیلات بندری با همکاری نزدیک افراد پاسخگو و کشتیهای موجود در تسهیلات بندری صورت می گیرد، که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

۱. جلوگیری از دسترسی به تمام و یا بخشی از تسهیلات بندری؛

۲. صدور مجوز دسترسی تنها برای افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطرات مربوط به آن؛

۳. جلوگیری از هر گونه رفت و آمد پیاده یا با خودرو در کلیه نقاط تسهیلات بندری یا بخشی از آن؛

۴. افزایش تعداد گشتهای امنیتی درون تسهیلات بندری، در مواقع مقتضی؛

۵. تعلیق عملیات بندری در تمام یا بخشی از تسهیلات بندری؛

۶. راهنمایی حرکت شناورها در تمام یا بخشی از تسهیلات بندری؛ و

۷. تخلیه تمام یا بخشی از تسهیلات بندری.

مناطق محدودیت دار تسهیلات بندری

۲۱. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید مناطق محدودیت داری که باید در تسهیلات بندری ایجاد شود، را مشخص نماید، و وسعت آن، زمان اجراء و اقدامات امنیتی که جهت وارسی (کنترل) دسترسی به آن و اقداماتی که جهت وارسی (کنترل) فعالیت های داخل این مناطق صورت می گیرد را تعیین نماید. این طرح همچنین، در شرایط مقتضی، باید شامل اقداماتی باشد تا اطمینان حاصل شود که مناطق محدودیت دار موقتی پیش و پس از ایجاد این مناطق، پاکسازی امنیتی شده اند. هدف از ایجاد مناطق محدودیت دار عبارتست از:

۱. حفاظت از مسافرین، کارکنان کشتی، کارکنان تسهیلات بندری و بازدیدکنندگان، شامل افراد مرتبط با کشتی که از آن بازدید می نمایند؛

۲. حفاظت از تسهیلات بندری؛

۳ . حفاظت از کشتیهایی که از تسهیلات بندری استفاده می کنند و کشتیهایی که به تسهیلات بندری خدمات دهی (سرویس دهی) می نمایند؛

۴. حفاظت از اماکن و مناطق امنیتی حساس موجود در تسهیلات بندری؛

۵. حفاظت از تجهیزات و سامانه های امنیتی و نظارتی؛ و

۶. محافظت از کالا و انبارهای کشتی در مقابل هر گونه دستکاری.

۲۲. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید تضمین نماید که کلیه مناطق محدودیت دار، دارای اقدامات امنیتی مشخصی جهت وارسی (کنترل) موارد زیر می باشند:

۱. دسترسی افراد؛

۲. ورود، توقف، بارگیری و تخلیه وسائط نقلیه؛

۳. جا به جایی و ذخیره کالا و مایحتاج کشتی؛ و

۴. بارهای بدون همراه یا وسایل شخصی افراد.

۲۳. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید پیش بینی نماید که کلیه مناطق محدودیت دار به طور واضح و آشکار علامت گذاری شود و نشان داده شود که دسترسی به این مناطق دارای محدودیت بوده و هر گونه حضور غیرمجاز در این منطقه حکم نقض امنیت را خواهد داشت.

۲۴. ۱۶ـ هنگامی که دستگاههای خودکار شناسایی حضور غیرمجاز نصب شد، آنها باید به یک مرکز وارسی(کنترل)، که این مرکز قادر به پاسخگویی به زنگ مربوط باشد، اعلام خطر نمایند.

۲۵. ۱۶ـ مناطق محدودیت دار شامل موارد زیر می شوند:

۱. سمت روبه خشکی کشتی و مناطق همجوار کشتی از سمت دریا؛

۲. مناطق سوار و پیاده شدن مسافرین، مناطق نگهداری مسافرین و کارکنان کشتی و مناطق عملیاتی شامل نقاط بازرسی؛

۳. مناطقی که در آن عملیات بارگیری، تخلیه یا انبار کردن کالا و انبارها انجام می شود؛

۴. اماکنی که در آن اطلاعات حساس امنیتی، شامل اسناد مربوط به کالا نگهداری می شود؛

۵. مکانهایی که در آنها کالاهای خطرناک و مواد خطرزا نگهداری می شود؛

۶. اتاقهای وارسی (کنترل) سامانه مدیریت رفت و آمد (ترافیک) شناور، مراکز کمک ناوبری و ساختمان های وارسی (کنترل) بندر از جمله اتاقهای وارسی (کنترل) امنیتی و مراقبتی؛

۷. مکانهایی که در آن تجهیزات امنیتی و مراقبتی نگهداری می شوند یا قرار دارند؛

۸. تأسیسات ضروری الکتریکی، رادیویی و مخابراتی، تأسیسات آب و سایر تأسیسات رفاهی؛ و

۹. سایر مکانهای موجود در تسهیلات بندری که دسترسی کشتیها، وسائط نقلیه و افراد به آن باید محدود شود.

۲۶. ۱۶ـ اقدامات امنیتی ممکن است با توافق مقامهای ذی ربط، به محدودیت در دسترسی غیرمجاز به ساختارهایی که از آن تسهیلات بندری ممکن است دیده شود، گسترش یابد.