مجازات‌‌های تعزیری متوسط 

بر طبق قانون، دادگاه برای اعمال مجازات تعزیری متوسط شرایط تازه ای را فراهم کرده است که بر طبق آن محکوم به حبس قادر است با رضایت خویش در محدوده ای مشخص و مجهز به سیستم‌‌های الکترونیک قرار گیرد.

در صورتی که فردی در سن نوجوانی قرار داشته باشد و در سنین ۱۵ تا ۱۸ سالگی مرتکب جرم تعزیری درجه ۶ شده باشد،  به جای حبس در کانون اصلاح و‌‌تربیت به پرداخت ۱ تا ۱۰ میلیون ریال جریمه نقدی محکوم می ‌شود و یا می‌ تواند ۶۰ الی ۱۸۰ ساعت خدمات عمومی ‌رایگان ارائه دهد.

آیا پدربزرگ یا جد پدری می تواند دادخواست ملاقات با فرزند بدهد؟

در پاسخ به این سوال باید گفت بله، طبق ماده ۲۹ قانون حمایت خانواده دادگاه باید با توجه به وابستگی عاطفی و مصلحت طفل، ترتیب، زمان و مکان ملاقات وی با پدر و مادر و سایر بستگان را تعیین کند.

جرم انگاری

از جرم انگاری تعاریف گوناگونی به عمل آمده که از میان آنها می توان تعریف زیـر را کامل ترین تعریف به شمار آورد: "جرم انگاری یا جرم تلقی کردن قانونی یک فعل یا ترك فعل، فراینـدی اسـت کـه بـه وسیله ی آن، رفتارهای جدیدی به موجب قوانین کیفری، مشمول قانون جزا واقع میشـود ".به موجب این تعریف، جرم انگاری فرایندی است که ثمره ی آن اضافه شدن یک عنوان به عنوان های کیفری موجود در قـوانین جزایـی یـک نظـام حقـوقی می باشد.

فرایند جرم انگاری نیز با توجه به نظام سیاسی هر کشـور متفـاوت بـوده و هـر کشـور بـا توجه به فرایندی که براي تصویب قوانین در آن وجود دارد، مراحل مختلفی را براي جرم انگاری رفتارها طی می کند.

شرایط اقرار

اقرار به ارتکاب جرم قابل توکیل نیست. یعنی اقرار که دلیل اثبات ارتکاب جرم است امری شخصی واختیاری است و انجام آن قابل واگذاری به دیگری به عنوان وکیل ضمن وکالت نامه نیست، فقط در قالب شهادت بر اقرار از سوی مقر ارزش دارد. (تبصره ماده ۱۶۵ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲).

اقرار باید با لفظ یا نوشتن و در هر صورت روشن و بدون ابهام باشد یا در صورت تعذر با فعل اشاره باشد. (ماده ۱۶۶ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲).

گفتنی است اقرار باید منجز باشد و اقرار معلق و مشروط معتبر نیست و اقرار تنها زمانی نافذ است که اقرار کننده در حین اقرار، عاقل، بالغ، قاصد و مختار باشد و اقرار فرد صغیر اعتباری ندارد.

اقرار‌ به‌ معنی‌ اخص‌ کلمه

اظهاراتی شفاهی و یا کتبی که طی آن ذی نفع صحت تمام یا جزئی از اتهامات وارده علیه خود را تایید می‌نماید؛ که چنین اقراری ممکن است در دادگاه و یا در خارج از دادگاه به عمل آید؛ که در داخل دادگاه ممکن است به دو صورت ذیل باشد:

1.اقرار در حین مذاکره در دادگاه 

2.اقرار در یکی از لوایح تقدیمی به دادگاه

اقرار چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟

یکی از ادله‌ای که در دادگاه‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد اقرار است. به موجب ماده ۱۶۴ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ مقرر می‌دارد اقرار عبارت از اخبار(خبردادن) شخص به ارتکاب جرم از جانب خود است.

اقرار، اخبار(خبردادن) مقر(اقرار کننده) به تحقق امری است که علیه شخص وی واجد آثار قانونی است؛ که ممکن است چنین اقراری ناشی از تهدید و فشار و حتی صوری و در جهت بی گناهی جلوه دادن افراد خانواده ومورد علاقه اش باشد.

در قانون مدنی نیز اقرار اینگونه تعریف شده است که اقرار عبارت است از اخبار به حقی به نفع غیر و به زیان خود.

شخص اقرار کننده را مقر و کسی که اقرار به نفع او شده است مقر له و مورد اقرار را مقربه گویند.

معامله‌ باطل

فاقد یکی از ارکان صحت باشد و نقص آن را به هیچ وجه نتوان رفع کرد، معامله‌ باطل همچون مرده ای‌است که نتوان زنده کرد. (مانند معامله‌ی مجنون و معامله در حالت مستی).

معامله‌ غیر‌نافذ

فاقد بعضی از شرایط صحت معامله است، اما با تنفیذ (اجازه، تایید) بعدی بتوان به آن اعتبار بخشید، معامله‌ غیرنافذ همچون مریضی است که می‌توان درمانش کرد. پس از تنفیذ معامله از روز انعقاد قرارداد معتبر است.

معامله‌ قابل فسخ با غیرنافذ متفاوت است؛ معامله قابل فسخ تمامی شرایط صحت را داراست، اما به موجب قرارداد یا به حکم قانون حق فسخ شناخته شده. فسخ قرارداد به گذشته اثر نمی‌کند و فقط از تاریخ وقوع فسخ اثر قرارداد را از بین می‌برد.

شرایط اساسی صحت معامله

به موجب ماده ۱۹۰ قانون مدنی که شرایط معامله را بیان داشته این چنین مقرر می‌دارد که برای صحت هرمعامله شرایط ذیل اساسی است:

1.قصد طرفین و رضای آن‌ها 

2.اهلیت طرفین 

3.موضوع معین که مورد معامله باشد 

4.مشروعیت جهت معامله

معامله‌ای که فاقد یکی از شرایط صحت است ممکن است باطل یا غیرنافذ باشد.

عقد تشریفاتی

در موارد زیر تنظیم سند رسمی یا عادی شرط صحت معامله تلقی شده و عقد تشریفاتی محسوب می‌شود:

1.انتقال حق کسب و پیشه یا تجارت 

2.انتقال سهم الشرکه درشرکت با مسئولیت محدود 

3.در قرارداد بیمه 

4.در مناقصات دولتی

عقود رضایی‌ و تشریفاتی

عقد رضایی، قراردادی است که به صرف توافق طرفین، به شرط اینکه به نحوی از انحاء بیان و ابراز شده باشد، واقع می‌شود و تحقق آن به تشریفات خاصی مانند به کار بردن الفاظ معیّن و یا تنظیم سند نیاز ندارد.

عقد تشریفاتی (یا شکلی) قراردادی است که با تشریفات خاصی واقع می‌شود و صرف توافق طرفین برای وقوع آن کافی نیست؛ برای تحقق عقد تشریفاتی اراده باید به شکل خاصی بیان شده باشد. (مانند طلاق).