۵. ۲ مراحل یادشده به شرح زیر خواهد بود:

۱. درخواست رفع عدم تطابق؛

۲. الزام کشتی جهت رفتن به منطقه ای که در آبهای سرزمینی یا آبهای داخلی دولت متعاهد می باشد؛

۳. بازرسی کشتی، اگر کشتی در آ بهای سرزمینی دولت متعاهدی باشد که کشتی قصد ورود به بندر آن را دارد؛

۴. ممانعت از ورود به بندر

پیش از شروع به اقدام چنین مراحلی، کشتی باید توسط دولت متعاهد از مقاصد وی مطلع شود. به محض باخبر شدن، فرمانده می تواند قصد خود را مبنی بر ورود به بندر بازپس بگیرد. در چنین مواردی، این مقرره اعمال نخواهد شد.

۳. مقررات اضافی

۱. ۳ در مواقعی که :

۱. اقدامات وارسی(کنترلی)، به غیر از اقدامات اصلاحی یا اداری کمتری که در بند (۳. ۱) به آن اشاره شده، اعمال می شود؛ یا

۲. هر یک از مراحل موضوع بند (۵. ۲) انجام می شود،

مأمور به طور مقتضی مجاز شده دولت متعاهد، باید بی درنگ به صورت مکتوب مرجع دریایی را از اقدامات وارسی(کنترلی) اعمال شده یا مراحل صورت گرفته و دلایل مربوط مطلع نماید. دولت متعاهدی که اقدامات وارسی(کنترلی) یا مراحلی وارسی(کنترلی) را اعمال می نماید، همچنین باید سازمان امنیتی شناخته شده ای را که گواهینامه مربوط را برای کشتی ذی ربط صادر نموده و نیز سازمان را هنگامی که چنین اقدامات وارسی(کنترلی) اعمال می شود یا چنین مراحلی صورت می پذیرد، مطلع نماید.

۲. ۳ هنگامی که به یک کشتی اجازة ورود به بندر داده نمی شود یا از بندر اخراج می شود، مقامهای کشور صاحب بندری باید حقایق مربوط را به مقامهای کشوری که کشتی در سفر بعدی به بنادر مربوط آن مراجعه خواهد نمود، چنانچه برای وی محرز باشد، و نیز کشورهای ساحلی مربوط دیگر با درنظر گرفتن راهکارهایی که توسط سازمان تهیه خواهد شد، اطلاع دهد. از محرمانه بودن و امنیت چنین گزارشی باید اطمینان حاصل شود.

۳. ۳ ممانعت از ورود به بندر بر اساس بندهای (۴. ۲) و (۵. ۲) یا اخراج از بندر، بر اساس بندهای (۱. ۱) تا (۳. ۱)، باید تنها درصورتی اعمال شود که مأموران به طور مقتضی مجاز شده دولت متعاهد دلایل مشخصی برای این باور داشته باشند که کشتی تهدید فوری برای امنیت یا ایمنی افراد، کشتیها یا دیگر اموال ایجاد می کند و هیچ روش مناسب دیگری برای از بین بردن آن تهدید وجود ندارد.

۴ . ۳ اقدامات وارسی(کنترلی) موضوع بند (۳. ۱) و مراحل موضوع بند (۵. ۲) باید تنها زمانی بر اساس این مقرره اعمال شود که عدم تطابقی که موجب اعمال اقدامات یا مراحل وارسی(کنترلی) شده رفع شود به نحوی که به رضایت دولت متعاهد برسد، با درنظر گرفتن اقدامات پیشنهادی توسط کشتی یا مرجع دریایی، چنانچه وجود داشته باشد.

۵. ۳ به هنگام اعمال وارسی(کنترل) به موجب بند (۱)، یا انجام مراحل به موجب بند (۲) توسط دولتهای متعاهد:

۱. کلیه تلاشهای ممکن باید انجام شود تا از توقیف بی جهت یا تأخیر بی دلیل کشتی جلوگیری شود. اگر یک کشتی بدین طریق، بی جهت توقیف شود یا تأخیر نماید، باید این حق را داشته باشد که غرامت هرگونه صدمه یا خسارت متحمل شده را جبران نماید.

۲. از دسترسی ضروری به کشتی در مواقع اضطراری یا به دلایل انسان دوستانه و جهت مقاصد امنیتی نباید ممانعت به عمل آید.

مقرره ۱۰ـ الزامات تسهیلات بندری

۱. تسهیلات بندری باید با الزامات مربوط این فصل و بخش (الف) آیین نامه آی اس پی اس با درنظر گرفتن راهکارهای مندرج در بخش (ب) آیین نامه آی اس پی اس مطابقت داشته باشد.

۲. دولتهای متعاهد دارای تسهیل بندری یا تسهیلات بندری در قلمرو خود که این مقرره در مورد آنها قابل اعمال است باید اطمینان حاصل نمایند که :

۱. ارزیابی های امنیتی تسهیلات بندری طبق مقررات بخش (الف) آیین نامه آی اس پی اس انجام شده، بازنگری و تأیید شده است.

۲. طرحهای امنیتی تسهیلات بندری طبق مقررات بخش (الف) آیین نامه آی اس پی اس تهیه، بازنگری، تأیید و اجراء شده اند.

۳. دولتهای متعاهد باید کلیه اقدامات لازم را که باید در طرح امنیتی تسهیلات بندری برای سطوح مختلف امنیتی مورد توجه قرار گیرد، از جمله زمانی که ارائه اعلامیه امنیتی موردنیاز است را تعیین و اطلاع دهند.

مقرره ۱۱ـ موافقتنامه های امنیتی جایگزین

۱. دولتهای متعاهد ممکن است، به هنگام اجرای این فصل و بخش (الف) آیین نامه آی اس پی اس، در مورد ترتیبات امنیتی جایگزین به صورت کتبی، موافقتنامه های دوجانبه یا چندجانبه با دولتهای متعاهد دیگر منعقد نمایند که سفرهای بین المللی کوتاه در مسیرهای ثابت بین تسهیلات بندری واقع در قلمرو آنها را تحت پوشش قرار دهد.

۲. چنین موافقتنامه ای نباید سطح امنیتی دیگر کشتیها یا تسهیلات بندری که تحت پوشش آن موافقتنامه قرار ندارند را به مخاطره اندازد.

۳. هر کشتی که تحت پوشش چنین موافقتنامه ای می باشد نباید هیچ فعالیت کشتی ـ با ـ کشتی را با کشتی ای که تحت پوشش آن موافقتنامه قرار ندارد، انجام دهد.

۴. چنین موافقتنامه هایی باید به صورت ادواری با توجه به تجارت حاصل و نیز هرگونه تغییر در شرایط خاص، یا ارزیابی خطرات امنیتی کشتیها، تسهیلات بندری یا مسیرهای تحت پوشش آن موافقتنامه، بازنگری شود.

مقرره ۱۲ـ ترتیبات امنیتی برابر

۱. هر مرجع دریایی ممکن است به یک کشتی خاص یا گروهی از کشتیهایی که محق به برافراشتن پرچم آن (دولت) هستند اجازه دهد اقدامات امنیتی دیگری که برابر با آنهایی است که در این فصل یا بخش (الف) آیین نامه آی ا س پی اس قید شده را اجراء نمایند، به شرطی که چنین اقدامات امنیتی، حداقل از همان کارآیی و کارآمدی اقدامات مقرر در این فصل یا بخش (الف) آیین نامه آی اس پی اس برخوردار باشد. مرجع دریایی که چنین اقدامات امنیتی را مجاز می داند، باید جزئیات مربوط آن را به سازمان ارسال نماید.

۲ . به هنگام اجرای این فصل و بخش (الف) آیین نامه آی اس پی اس، یک دولت متعاهد ممکن است به یک تسهیلات بندری خاص یا گروهی از تسهیلات بندری واقع در قلمرو خود، به غیر از آنهایی که تحت پوشش موافقتنامه منعقده به موجب مقرره (۱۱) قرار دارند، اجازه دهد که اقدامات امنیتی ای که برابر با آنهایی است که در این فصل یا بخش (الف) آیین نامه آی اس پی اس قید شده، اجراء نمایند، به شرطی که چنین اقدامات امنیتی، حداقل از همان کارایی اقدامات مقرر در این فصل یا بخش (الف) آیین نامه آی اس پی اس برخوردار باشد. دولت متعاهدی که چنین اقدامات امنیتی را مجاز می داند، باید جزئیات مربوط را به سازمان ارسال نماید.

مقرره ۱۳ـ ارسال اطلاعات

۱. دولتهای متعاهد باید، تا اول جولای ۲۰۰۴ (۱۳۸۳/۴/۱۱)، اطـلاعات زیر را به سازمان ارسال نمایند و این اطلاعات را جهت اطلاع در دسترس شرکتهای کشتیرانی و کشتیها قرار دهند:

۱. اسامی و جزئیات تماس مقام ملی خود یا مقامهای مسؤول امنیت کشتی و تسهیلات بندری؛

۲. مکانهایی در داخل قلمرو خود که تحت پوشش طرحهای امنیتی تأییدشده تسهیلات بندری قرار دارند؛

۳. اسامی و جزئیات تماس افرادی که تخصیص یافته اند که در کلیه اوقات در دسترس باشند و زنگهای امنیتی کشتی ـ به ساحل را، که در مقرره (۱. ۲. ۶) اشاره شده، دریافت و به محض وصول اقدام نمایند؛

۴. اسامی و جزئیات تماس افرادی که تخصیص یافته اند که در کلیه اوقات در دسترس باشند تا هرگونه مکاتبات را از دولتهای متعاهدی که اقدامات وارسی(کنترلی) و تطابقی را که در مقرره (۱. ۳. ۹) به آن اشاره شده انجام می دهند، دریافت و به محض وصول اقدام نمایند؛

۵. اسامی و جزئیات تماس افرادی که تعیین شده اند که در تمام اوقات در دسترس باشند تا به کشتیها، راهنمایی یا کمک ارائه نمایند و افرادی که کشتیها می توانند به آنها هرگونه نگرانی های امنیتی را که در مقرره (۲. ۷) به آن اشاره شده، گزارش نمایند.

و پس از آن هنگامی که تغییراتی در آن به وقوع می پیوندد این اطلاعات را به روز نماید. سازمان باید این جزییات را به دولتهای متعاهد دیگر جهت اطلاع مأموران آنها ابلاغ نماید.

۲. دولتهای متعاهد باید، تا اول جولای ۲۰۰۴ (۱۳۸۳/۴/۱۱)، اسامی و جزئیات تماس سازمان های امنیتی شناخته شده ای را که اختیار یافته اند به نیابت از آنها عمل کنند، همراه با جزئیات مسؤولیت های ویژه آنها و شرایط اختیار تفویض شده به چنین سازمان هایی را به سازمان ارسال نمایند. چنین اطلاعاتی باید روزآمد شود و پس از آن هر زمان که تغییراتی در آن به وقوع پیوست آن را به روز نمایند. سازمان باید این جزییات را به دولتهای متعاهد دیگر جهت اطلاع مأموران آنها ابلاغ نماید.

۳. دولتهای متعاهد باید، تا اول جولای ۲۰۰۴ (۱۳۸۳/۴/۱۱)، فهرستی که نشانگر طرحهای امنیتی تأییدشده تسهیلات بندری برای تسهیلات بندری واقع در قلمرو آنها می باشد را همراه با مکان یا مکانهای تحت پوشش هر طرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری و تاریخ تأیید آن را به سازمان ارسال نمایند و پس از آن باید هنگامی که هر یک از تغییرات زیر به وقوع پیوست، آن را نیز ارسال نمایند:

۱. تغییراتی در مکان یا مکانهایی تحت پوشش طرح امنیتی تسهیلات بندری قرار است ایجاد شود یا ایجاد شده است. در چنین مواقعی، اطلاعاتی که ارسال می شوند باید نشانگر تغییراتی در مکان یا مکانهایی تحت پوشش طرح بوده و تاریخی را که چنین تغییراتی ایجاد خواهند شد یا اجراء شده اند را نشان دهد.

۲. زمانی که یک طرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری، که قبلاً در فهرست ارائه شده به سازمان درج شده است، قرار است باز پس گرفته شود یا بازپس گرفته شده است. در چنین مواقعی، اطلاعاتی که ارسال می شوند باید نشانگر تاریخی باشد که این بازپس گیری نافد خواهد شد یا اجراء شده است. در چنین مواردی، این ارسال به سازمان باید در اسرع وقت ممکن انجام شود؛ و

۳. مواردی به فهرست طرحهای امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری قرار است اضافه شود. در چنین مواردی، اطلاعاتی که قرار است ارسال شود باید نشانگر مکان یا مکانهای تحت پوشش این طرح و تاریخ تأیید آن باشد.

۴. دولتهای متعاهد باید، در فواصل پنجساله پس از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۳۸۳/۴/۱۱)، فهرست بازنگری شده و روزآمد کلیه طرحهای امنیتی تأییدشده تسهیلات بندری برای تسهیلات بندری واقع در قلمرو خود همراه با مکان یا مکانهای تحت پوشش هر طرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری و تاریخ مربوط تأیید آن (و تاریخ تأیید هر اصلاحیه به آن) در طی پنج سال پیشین که کلیه اطلاعات ارسال شده به سازمان بر اساس بند (۳) را از اعتبار ساقط نموده و جایگزین آنها می شود را به سازمان ارسال نمایند.

۵. دولتهای متعاهد باید اطلاعات موافقتنامه ای که به موجب مقرره (۱۱) منعقد شده است را به سازمان ارسال نمایند. اطلاعات ارسالی باید شامل موارد زیر باشد:

۱. اسامی دولتهای متعاهد که آن موافقتنامه را منعقد نموده اند؛

۲. تسهیلات بندری و مسیرهای ثابتی که تحت پوشش موافقتنامه قرار می گیرند؛

۳. تناوب بازنگری موافقتنامه؛

۴. تاریخ لازم الاجراء شدن موافقتنامه؛

۵. اطلاعات مربوط به انجام هرگونه رایزنی با دیگر دولتهای متعاهد؛

و پس از آن، باید در اسرع وقت ممکن، اطلاعات مربوط به زمانی که موافقتنامه اصلاح شده است یا پایان یافته است را به سازمان اطلاع دهد.

۶. هر دولت متعاهدی که، به موجب مقررات مقرره (۱۲)، هرگونه ترتیبات امنیتی برابر را در رابطه با کشتی ای که محق به برافراشتن پرچم آن می باشد یا در رابطه با تسهیلات بندری واقع در قلمرو خود مجاز می داند، باید جزئیات مربوط را به سازمان ارسال نماید.

۷. سازمان باید اطلاعات ارسال شده به موجب بند (۳) را در صورت درخواست در دسترس دولتهای متعاهد دیگر، قرار دهد.

قطعنامه ۲ فراهمایی (کنفرانس)

(مصوب ۱۲ دسامبر ۲۰۰۲ برابر با ۲۱ آذر ۱۳۸۱)

تصویب آیین نامه بین المللی امنیت کشتیها و تسهیلات بندری (آیین نامه آی.اس.پی.اس)

فراهمایی (کنفرانس)،

با تصویب اصلاحات معاهده(کنوانسیون) بین المللی ایمنی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳)، آن طور که اصلاح شده (که از این پس«معاهده (کنوانسیون) نامیده می شود)، در ارتباط با اقدامات ویژه جهت افزایش ایمنی و امنیت دریانوردی،

با در نظر گرفتن این که فصل جدید (۲ـ۱۱) معاهده(کنوانسیون)، به آیین نامه بین المللی امنیت کشتی و تسهیلات بندری (آیین نامه آی اس پی اس) اشاره می کند و لازم می داند که کشتیها، شرکتهای کشتیرانی و تسهیلات بندری با الزامات مربوط بخش (الف) آیین نامه بین المللی امنیت کشتی و تسهیلات بندری (آیین نامه آی اس پی اس) آن طور که در بخش (الف) آیین نامه مشخص شده است، مطابقت نمایند،

با عقیده بر این که اجرای فصل یاد شده توسط دولتهای متعاهد، کمک بسیاری به ارتقای ایمنی و امنیت دریانوردی و حفظ این دو در روی کشتی و خشکی خواهد نمود،

با مدنظر قرار دادن پیش نویس آیین نامه امنیت کشتیها و تسهیلات بندری که توسط کارگروه ایمنی دریانوردی سازمان بین المللی دریانوردی (که از این پس «سازمان نامیده می شود) در اجلاس هفتاد و پنجم و هفتاد و ششم آن کارگروه به منظور بررسی و تصویب توسط فراهمایی (کنفرانس) تهیه شده است،

۱ـ آیین نامه بین المللی امنیت کشتیها و تسهیلات بندری (که از این پس «آیین نامه نامیده می شود) و متن آن به پیوست این قطعنامه می باشد را تصویب می نماید؛

۲ـ از دولتهای متعاهد معاهده (کنوانسیون) دعوت درخواست می کند که توجه نمایند که به محض لازم الاجراء شدن فصل جدید (۲ـ۱۱) معاهده (کنوانسیون)، آیین نامه در تاریخ اول جولای ۲۰۰۴ (۱۳۸۳/۴/۱۱) نافذ خواهد شد؛

۳ـ ازکارگروه ایمنی دریانوردی درخواست می نماید که این آیین نامه را تحت بازنگری قرار داده و حسب مورد آن را اصلاح نماید؛

۴ـ از دبیرکل سازمان درخواست می نماید که نسخ مصدق این قطعنامه و متن آیین نامه را که در پیوست آمده برای کلیه دولتهای متعاهد معاهده (کنوانسیون) ارسال نماید؛

۵ ـ به علاوه از دبیرکل درخواست می نماید که نسخ این قطعنامه و پیوست آن را برای کلیه اعضای سازمان که عضو دولتهای متعاهد معاهده (کنوانسیون) نیستند، ارسال نماید.

 پیوست

آیین نامه بین المللی امنیت کشتیها و تسهیلات بندری

پیش گفتار

۱ـ فراهمایی (کنفرانس) دیپلماتیک امنیت دریانوردی در لندن و در دسامبر ۲۰۰۲ (آذر ۱۳۸۱) برگزار و مقررات جدیدی را در مورد معاهده (کنوانسیون) بین المللی ایمنی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) و این آیین نامه ۱  به منظور ارتقاء امنیت دریانوردی تصویب نمود. این الزامات جدید، یک چهارچوب بین المللی را تشکیل می دهد که از طریق آن کشتیها و تسهیلات بندری می توانند با یکدیگر همکاری نموده تا اعمالی که امنیت را در بخش حمل و نقل دریایی تهدید می کنند، شناسایی و از وقوع آن جلوگیری نمایند.

۲ـ به دنبال حوادث ناگوار ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ (۱۳۸۰/۶/۲۰) اجلاس بیست و دوم مجمع سازمان بین المللی دریانوردی (سازمان)، در نوامبر ۲۰۰۱ (آبان ۱۳۸۰) به اتفاق آراء با تدوین اقدامات جدیدی در رابطه با امنیت کشتیها و تسهیلات بندری جهت تصویب فراهمایی (کنفرانس) دولتهای متعاهد معاهده (کنوانسیون) بین المللی ایمنی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) (که با عنوان «فراهمایی (کنفرانس) دیپلماتیک امنیت دریانوردی شناخته می شود) در دسامبر ۲۰۰۲ (آذر ۱۳۸۱) موافقت نمود. آمادگی جهت برگزاری فراهمایی (کنفرانس) دیپلماتیک بر اساس پیشنهادهای دولتهای عضو، سازمان های بین دولتی و سازمان های غیردولتی در مقام مشاورتی با سازمان، به کارگروه ایمنی دریانوردی سازمان محول شد.

۳ـ کارگروه ایمنی دریانوردی، در اولین اجلاس فوق العاده خود، که آن نیز در نوامبر ۲۰۰۱ (آبان ۱۳۸۰) برگزار شد، به منظور سرعت بخشیدن به تهیه و تصویب اقدامات امنیتی مناسب، یک گروه کاری بین اجلاسی در خصوص امنیت دریانوردی ایجاد نمود. اولین نشست گروه کاری بین اجلاسی کارگروه ایمنی دریانوردی در خصوص امنیت دریانوردی در فوریه ۲۰۰۲ (بهمن ۱۳۸۰) برگزار شد و نتایج مباحثات انجام شده به اجلاس هفتاد و پنجم کارگروه ایمنی دریانوردی که در ماه می ۲۰۰۲ (اردیبهشت ۱۳۸۱) برگزار شد، گزارش و توسط کارگروه مورد بررسی قرار گرفت، این در حالی بود که یک گروه کاری ویژه تشکیل شد تا دیگر پیشنهادهای انجام شده را گسترش دهد. اجلاس هفتاد و پنجم کارگروه ایمنی دریانوردی، گزارش گروه کاری را بررسی و توصیه نمود که کار باید از طریق گروه کاری بین اجلاسی که در ماه سپتامبر ۲۰۰۲ (شهریور ۱۳۸۱) برگزار می شد، پیش برده شود. اجلاس هفتاد و ششم کارگروه ایمنی دریانوردی نتایج اجلاس گروه کاری بین اجلاسی کارگروه ایمنی دریانوردی در سپتامبر ۲۰۰۲ (شهریور ۱۳۸۱)  و همچنین اقدام به عمل آمده توسط گروه کاری کارگروه ایمنی دریانوردی که همزمان با اجلاس هفتاد و ششم کارگروه ایمنی در دسامبر ۲۰۰۲ (آذر ۱۳۸۱) و بلافاصله پیش از فراهمایـی (کنفرانس) دیپلماتیک برگزار شد، را مورد بررسی قرار داد و

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

۱ـ رجوع شود به اقدام بیشتر توسط سازمان بین المللی دریانوردی در رابطه با افزایش امنیت دریانوردی و ایجاد اقدامات مقتضی جهت افزایش امنیت کشتیها، تسهیلات بندری واحدهای حفاری متحرک فراساحلی مستقر در محل، و سکوهای ثابت و شناوری که تحت پوشش فصل (۲-۱۱) و معاهده (کنوانسیون) سولاس ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) قرار نمی گیرند، مصوب فراهمایی امنیت دریانوردی (به ترتیب طی قطعنامه (۳) و (۷))

موافقت نمود که فراهمایی (کنفرانس) دیپلماتیک، نسخه نهایی متون پیشنهادی را مورد بررسی قرار دهد.

۴ـ فراهمایی (کنفرانس) دیپلماتیک (۹ لغایت ۱۳ دسامبر ۲۰۰۲ برابر با ۱۸ لغایت ۲۲ آذر ۱۳۸۱) اصلاحات مربوط به مقررات حاضر در معاهده (کنوانسیون) بین المللی ایمنی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) (سولاس ۷۴) در مورد تسریع در اجرای الزامات نصب سامانه (سیستم)های شناسایی خودکار (اتوماتیک) کشتیها را نیز تصویب نمود و مقررات جدیدی را در فصل(۱ـ۱۱) سولاس ۷۴ در رابطه با علامت گذاری شماره شناسایی کشتی و داشتن ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی تصویب کرد. فراهمایی (کنفرانس) دیپلماتیک همچنین تعدادی قطعنامه فراهمایی (کنفرانس) شامل آنهایی که اجراء و بازبینی این آیین نامه، همکاری های فنی و کار مشترک با سازمان بین المللی کار و سازمان جهانی گمرک را تحت پوشش قرار می دهند، را تصویب نمود. مشخص گردید که بازنگری و اصلاح برخی از مقررات جدید در رابطه با امنیت دریانوردی ممکن است نیاز به تکمیل کار این دو سازمان داشته باشد.

۵ ـ مقررات فصل (۲ـ۱۱) سولاس ۷۴ و این آیین نامه در مورد کشتیها و تسهیلات بندری اعمال می شود. الحاق به سولاس ۷۴ به منظور تحت پوشش قراردادن تسهیلات بندری مورد موافقت واقع شد، بر این اساس که سولاس ۷۴ سریعترین روشها را برای حصول اطمینان از این که اقدامات امنیتی مورد لزوم، لازم الاجراء می شود و سریعاً نافذ می گردد را عرضه می نماید. با این همه، همچنین موافقت شد که مقررات مربوط به تسهیلات بندری منحصراً مربوط به فعل و انفعال کشتی/بندر باشد. موضوع گسترده تر امنیت در مناطق بندری، موضوع کار مشترک بعدی بین سازمان بین المللی دریانوردی و سازمان بین المللی کار خواهد بود. همچنین موافقت شد که این مقررات نباید به واکنش های حقیقی به حملات یا هر گونه فعالیت لازم جهت بر طرف کردن مشکل پس از چنین حملاتی، تعمیم داده شود.

۶ـ در تهیه پیش نویس مقررات دقت لازم انجام شده است تا از هماهنگ و سازگار بودن این مقررات با مقررات معاهده(کنوانسیون) بین المللی استانداردهای آموزش، صدور گواهینامه ها، نگهبانی دریانوردان مصوب ۱۹۷۸ (۱۳۵۷)، آن طور که اصلاح شده، آیین نامه بین المللی مدیریت ایمنی (آی اِس اِم) و سامانه(سیستم) هماهنگ بازرسی و صدور گواهینامه اطمینان حاصل گردد.

۷ـ این مقررات تغییر چشمگیری را در روش صنایع دریایی بین المللی در ارتباط با مسأله امنیت در بخش حمل و نقل دریایی نشان می دهد. تصدیق می شود که این مقررات ممکن است هزینه های اضافی چشمگیری را برای دولتهای متعاهد خاصی ایجاد نماید. اهمیت همکاری های فنی جهت کمک به دولتهای متعاهد در اجرای مقررات کاملاً تأیید می گردد.

۸ ـ اجرای مقررات، نیاز به همکاری مؤثر و مستمر و تفاهم بین کلیه افراد دست اندرکار یا کسانی که از کشتیها و تسهیلات بندری استفاده می کنند شامل کارکنان کشتی، کارکنان بندر، مسافرین، صاحبان کالا، مدیریت کشتی و بندر و افراد مسؤول در بخش امنیت در سطح ملی و داخلی دارد. فعالیت ها و روشهای موجود چنانچه سطح امنیتی مناسبی را ایجاد نکند باید مورد بازنگری قرار گیرد و تغییر یابد. به منظور افزایش امنیت دریانوردی، وظایف بیشتری باید توسط صنایع بندری و کشتیرانی و مقامهای ملی و داخلی انجام گیرد.

۹ـ به هنگام اجرای مقررات امنیتی مندرج در فصل (۲ـ۱۱) سولاس ۷۴ و بخش (الف) این آیین نامه، راهکارهای مندرج در بخش (ب) این آیین نامه باید مدنظر قرار گیرد. اگرچه، تصدیق می شود که میزان اعمال این راهکارها، ممکن است بسته به ماهیت تسهیلات بندری و کشتی، تجارت و یا کالای آن متفاوت باشد.

۱۰ـ هیچ چیز در این آیین نامه نباید به گونه ای تفسیر یا اعمال شود که با احترام مقتضی به حقوق اساسی و آزادی های مندرج در اسناد بین المللی، به ویژه آنهایی که مربوط به کارگران دریایی و مهاجرین می شود شامل بیانیه سازمان بین المللی کار درمورد اصول و حقوق اولیه در کار و نیز استانداردهای بین المللی در خصوص کارگران دریایی و بندری، مغایرت داشته باشد.

۱۱ـ با شناخت این که معاهده(کنوانسیون) تسهیل رفت و آمد (ترافیک) دریایی، مصوب ۱۹۶۵ (۱۳۴۴)، آن طور که اصلاح شده، مقرر می دارد که مقامهای دولتی باید به خدمه خارجی اجازه دهند هنگامی که کشتی ای که آنها با آن آمده اند در بندر می باشد، به خشکی بروند به شرطی که تشریفات و مراسم ورود آن کشتی انجام شده باشد و مقامهای دولتی دلیلی برای ممانعت از ورود آنها به روی خشکی به جهت بهداشت عمومی، ایمنی یا نظم عمومی ندارند، دولتهای متعاهد به هنگام تأیید طرحهای امنیتی کشتی و تسهیلات بندری باید توجه لازم را به این حقیقت بنمایند که کارکنان کشتی، روی کشتی زندگی و کار می کنند و به مرخصی های روی خشکی و دسترسی به تسهیلات رفاهی روی خشکی مربوط به دریانوردان، از جمله مراقبت های پزشکی، نیاز دارند.

بخش (الف)

الزامات اجباری در رابطه با مقررات فصل (۲ـ۱۱) معاهده (کنوانسیون)

بین المللی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳)

آن طور که اصلاح شده

۱ـ کلیات

۱. ۱ـ مقدمه

این بخش از آیین نامه بین المللی امنیت کشتیها و تسهیلات بندری، حاوی مقررات الزامی است که در فصل (۲ـ۱۱) معاهده(کنوانسیون) بین المللی ایمنی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳)، آن طور که اصلاح شده، به آن اشاره شده است.

۲. ۱ـ اهداف

اهداف این آیین نامه عبارتنداز:

۱. ایجاد یک چهارچوب بین المللی شامل همکاری بین دولتهای متعاهد، نهادهای دولتی، مراجع دریایی داخلی و صنایع کشتیرانی و بندری به منظور کشف تهدیدهای امنیتی و اتخاذ اقدامات پیشگیرانه در برابر حوادث امنیتی که کشتیها یا تسهیلات بندری ای که در بخش تجارت بین المللی مورد استفاده قرار می گیرند، را تحت تأثیر قرار می دهد؛

۲. مقرر کردن نقش و مسؤولیت های مربوط دولتهای متعاهد، نهادهای دولتی، مراجع دریایی داخلی و صنایع کشتیرانی و بندری در سطح ملی و بین المللی به منظور حصول اطمینان از امنیت دریانوردی؛

۳. حصول اطمینان از جمع آوری و مبادله سریع و کارآمد اطلاعات مربوط به امنیت؛

۴. تهیه یک روش پژوهشی جهت ارزیابی های امنیتی به نحوی که طرحها و رویه های مناسب جهت واکنش در برابر تغییرات سطوح امنیتی موجود باشد؛ و

۵. حصول اطمینان از این که اقدامات مناسب و متناسب امنیتی دریایی موجود می باشد.

۳. ۱ـ الزامات عملی

به منظور نیل به اهداف آیین نامه، در این آیین نامه تعدادی الزامات عملی گنجانده شده است. این الزامات شامل موارد زیر است اما محدود به آن نمی شود:

۱. جمع آوری و ارزیابی اطلاعات مربوط به تهدیدات امنیتی و تبادل چنین اطلاعاتی با دولتهای متعاهد ذی ربط؛

۲. لزوم حفظ و نگهداری تشریفات (پروتکل های) مربوط به ارتباطات جهت کشتیها و تسهیلات بندری؛

۳. جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به کشتیها، تسهیلات بندری و مناطق محدودیت دار آنها؛

۴. جلوگیری از آوردن سلاحهای غیرمجاز، وسایل آتش زا یا مواد منفجره به کشتیها یا تسهیلات بندری؛

۵. تأمین وسایل به صدا درآوردن زنگ خطر در واکنش به تهدیدهای امنیتی یا حوادث امنیتی؛

۶. لزوم طرحهای امنیتی کشتی و تسهیلات بندری بر اساس ارزیابی های امنیتی؛ و

۷. لزوم آموزش، رزمایش (مانور) و تمرین به منظور حصول اطمینان از آشنایی با طرحهای امنیتی و رویه های آن.

۲ـ تعاریف

۱. ۲ـ از نظر این بخش، مگر صراحتاً طور دیگری قید شده باشد:

۱. معاهده(کنوانسیون) یعنی معاهده(کنوانسیون) بین المللی ایمنی جان اشخاص در دریا ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) آن طور که اصلاح شده.

۲. مقرره یعنی مقرره معاهده(کنوانسیون).

۳.  فصل یعنی فصل معاهده(کنوانسیون).

۴. طرح امنیتی کشتی یعنی طرحی که تهیه شده تا از کاربرد اقدامات طراحی شده روی کشتی، به منظور حفاظت افراد روی آن، کالا، واحدهای حمل کالا، انبارهای کشتی یا کشتی در برابر خطرات حادثه امنیتی، اطمینان حاصل شود.

۵. طرح امنیتی تسهیلات بندری یعنی طرحی که تهیه شده تا از کاربرد اقدامات طراحی شده به منظور حفاظت از تسهیلات بندری و کشتیها، افراد، کالا، واحدهای حمل کالا و انبارهای کشتی واقع در تسهیلات بندری در برابر خطرات حادثه امنیتی، اطمینان حاصل شود.

۶. مأمور امنیتی کشتی یعنی فردی روی کشتی که در برابر فرمانده پاسخگو است، توسط شرکت کشتیرانی به عنوان مسؤول امنیت کشتی، شامل اجراء و حفظ و نگهداری طرح امنیتی کشتی و جهت ارتباط با مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی و مأموران امنیتی تسهیلات بندری تعیین شده است.

۷. مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی یعنی شخص تعیین شده توسط شرکت کشتیرانی جهت حصول اطمینان از انجام ارزیابی امنیتی کشتی، تهیه طرح امنیتی کشتی، ارسال آن جهت تأیید و پس از آن اجراء و نگهداری آن و شخص رابط بین مأموران امنیتی تسهیلات بندری و مأمور امنیتی کشتی.

۸. مأمور امنیتی تسهیلات بندری یعنی شخص منصوب به عنوان مسؤول تهیه، اجراء، بازبینی و حفظ و نگهداری طرح امنیتی تسهیلات بندری و مسؤول ارتباط با مأموران امنیتی کشتی و مأموران امنیتی شرکت کشتیرانی.

۹. سطح امنیتی ۱ یعنی سطحی که برای آن حداقل اقدامات حفاظتی امنیتی لازم باید در تمام اوقات حفظ و نگهداری شود.

۱۰. سطح امنیتی ۲ یعنی سطحی که برای آن اقدامات اضافی حفاظتی مناسب امنیتی باید برای دوره ای که خطر وقوع حادثه امنیتی بیشتر می شود، حفظ و نگهداری شود.

۱۱. سطح امنیتی ۳ یعنی سطحی که برای آن اقدامات امنیتی حفاظتی ویژه بیشتری باید برای دوره محدودی که وقوع حادثه امنیتی احتمال می رود یا قریب الوقوع است، حفظ و نگهداری شود، اگر چه ممکن است امکان تعیین هدف خاصی وجود نداشته باشد.

۲. ۲ـ «کشتی هنگامی که در این آیین نامه استفاده می شود شامل واحدهای حفاری متحرک فراساحلی و شناورهای تندرو، آن طور که در مقرره (۱) فصل (۲ـ۱۱) تعریف شده، می باشد.

۳. ۲ـ «دولت متعاهد در ارتباط با هر گونه ارجاعی به تسهیلات بندری، هنگامی که در بندهای (۱۴) الی (۱۸) استفاده می شود، شامل ارجاع به «مقام منتخب خواهد بود.

۴. ۲ـ اصطلاحاتی که در این بخش طور دیگری تعریف نشده اند دارای همان معانی می باشند که در فصول (۱) و (۲ـ۱۱) به آنها نسبت داده شده است.

۳ ـ کاربرد

۱. ۳ـ این آیین نامه در رابطه با موارد زیر اعمال می شود:

۱. انواع کشتیهای زیر که به سفرهای بین المللی مبادرت می ورزند:

۱. کشتیهای مسافری، شامل شناورهای تفریحی تندرو مسافری؛

۲. کشتیهای باری، شامل شناورهای تندرو با ظرفیت ناخالص ۵۰۰ تن و بیشتر؛ و

۳. واحدهای حفاری متحرک فراساحلی؛ و

۲. تسهیلات بندری ای که به چنین کشتیهایی که به سفرهای بین المللی می پردازند، خدمات ارائه می کنند.

۲. ۳ـ با وجود مقررات بند (۲. ۱. ۳)، دولتهای متعاهد باید در مورد کاربرد این بخش از آیین نامه در ارتباط با تسهیلات بندری واقع در سرزمین خود که اساساً توسط کشتیهایی که به سفرهای بین المللی نمی پردازند، مورد استفاده قرار می گیرند، اما گاهی لازم می شود که به کشتیهای ورودی یا خروجی که به سفرهای بین المللی مشغول هستند خدمات ارائه نمایند، تصمیم گیری نمایند.

۱. ۲. ۳ـ دولتهای متعاهد باید تصمیماتی را که تحت بند (۲. ۳) می گیرند بر اساس ارزیابی امنیتی به عمل آمده از تسهیلات بندری طبق این بخش از آیین نامه، اتخاذ نمایند.

۲. ۲. ۳ـ هر تصمیمی که دولت متعاهد به موجب بند (۲. ۳) اتخاذ می نماید، نباید سطح امنیتی را که منظور نظر فصل (۲ـ۱۱) یا این بخش از آیین نامه جهت دستیابی می باشد را به مخاطره اندازد.

۳. ۳ـ این آیین نامه در مورد کشتیهای جنگی، کشتیهای تدارکاتی نظامی، یا دیگر کشتیهای تحت بهره برداری یا با مالکیت دولت متعاهد که تنها جهت خدمات غیرتجاری دولتی مورد استفاده قرار می گیرند اعمال نمی گردد.

۴. ۳ـ بندهای (۵) تا (۱۳) و (۱۹) این بخش در مورد شرکتهای کشتیرانی و کشتیها آن طور که در مقرره (۴) فصل (۲ـ۱۱) تعریف شده، اعمال می گردد.

۵. ۳ـ بندهای (۵) و (۱۴) تا (۱۸) این بخش در مورد تسهیلات بندری ای که در مقرره (۱۰) فصل (۲ـ۱۱) توصیف شده اعمال می گردد.

۶. ۳ـ هیچ چیز در این آیین نامه نباید به حقوق یا تعهدات کشورها به موجب حقوق بین الملل خللی وارد نماید.

۴ـ مسؤولیت های دولتهای متعاهد

۱. ۴ـ با رعایت مفاد مقرره (۳) فصل (۲ـ۱۱) و مقرره (۷) فصل (۲ـ۱۱)، دولتهای متعاهد باید سطوح امنیتی را ایجاد نموده و به منظور جلوگیری از حوادث امنیتی، راهکار تدارک ببینند. سطوح امنیتی بالاتر نشانگر احتمال بیشتر وقوع حوادث امنیتی می باشد. عواملی که باید در ایجاد سطح امنیتی مناسب مدنظر قرار گیرد شامل:

۱. میزان موثق بودن اطلاعات مربوط به خطر؛

۲. میزان تأیید اطلاعات مربوط به خطر؛

۳. میزان خاص بودن یا قریب الوقوع بودن اطلاعات خطر؛ و

۴. نتایج بالقوه وقوع چنین حادثه امنیتی.

۲. ۴ـ دولتهای متعاهد، هنگامی که سطح امنیتی ۳ را تعیین می نمایند، در صورت لزوم، باید دستورهای مقتضی را صادر نمایند و اطلاعات مربوط به امنیت را در اختیار کشتیها و تسهیلات بندری که ممکن است متاثر شوند، قرار دهند.

۳. ۴ـ دولتهای متعاهد ممکن است برخی وظایف امنیتی خود به موجب فصل (۲ـ۱۱) و این بخش از آیین نامه را به غیراز موارد زیر، به یک سازمان امنیتی شناخته شده محول نمایند:

۱. ایجاد سطح امنیتی مربوط؛

۲. تأیید ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری و اصلاحیه های متعاقب ارزیابی تأیید شده؛

۳. تعیین تسهیلات بندری که نیاز است برای آنها یک مأمور امنیتی تسهیلات بندری تخصیص داده شود؛

۴. تأیید طرح امنیتی تسهیلات بندری و اصلاحیه های متعاقب طرح تأیید شده؛

۵. اعمال اقدامات وارسی(کنترلی) و تطابقی طبق مقرره (۹) فصل (۲ـ۱۱)؛ و

۶. ایجاد الزامات مربوط به اظهارنامه امنیتی.

۴. ۴ـ دولتهای متعاهد باید، تا اندازه ای که به نظر آنها مناسب می رسد، کارآمدی طرحهای امنیتی کشتی و تسهیلات بندری یا اصلاحیه های چنین طرحهایی را که خود آنها تأیید کرده اند، یا در مورد کشتیها، کارآمدی طرحهایی که به نیابت از آنها تأیید شده است را مورد آزمایش قرار دهند.

۵ـ اظهارنامه امنیتی

۱. ۵ـ دولتهای متعاهد باید با ارزیابی میزان خطری که فعل و انفعال کشتی/ بندر یا فعالیت کشتی با کشتی برای مردم، اموال یا محیط زیست ایجاد می کند، تعیین نماید که چه هنگامی اظهارنامه امنیتی مورد نیاز می باشد.

۲. ۵ـ یک کشتی می تواند در موارد زیر تکمیل اظهارنامه امنیتی را درخواست نماید:

۱. هنگامی که کشتی نسبت به تسهیلات بندری یا نسبت به کشتی دیگری که با آن فعل و انفعال دارد، از سطح امنیتی بالاتری برخوردار است؛

۲. هنگامی که موافقتنامه ای درخصوص اظهارنامه امنیتی بین دولتهای متعاهد درخصوص سفرهای بین المللی خاص یا برخی کشتیهایی که به چنین سفرهایی مشغول هستند وجود داشته باشد؛

۳. هنگامی که یک خطر امنیتی یا یک حادثه امنیتی، کشتی یا تسهیلات بندری را در برگرفته باشد؛ چنانچه قابل اجراء باشد؛

۴. هنگامی که کشتی در بندری است که آن بندر ملزم نیست طرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری داشته باشد و آن را اجراء نماید؛ یا

۵. کشتی فعالیت های «کشتی با کشتی را با کشتی دیگری انجام می دهد که ملزم نیست که طرح امنیتی تأیید شده کشتی داشته باشد و آن را اجراء نماید.

۳. ۵ـ درخواست های تکمیل اظهارنامه امنیتی، به موجب این بخش، باید توسط تسهیلات بندری یا کشتی مربوط تصدیق شود.

۴. ۵ـ اظهارنامه امنیتی باید توسط افراد زیر تکمیل شود:

۱. فرمانده یا مأمور امنیتی کشتی به نیابت از کشتی(کشتیها)؛ و، در صورت اقتضاء؛

۲. مأمور امنیتی تسهیلات بندری یا، اگر دولت متعاهد طور دیگری تصمیم گیری نماید، توسط هر فرد دیگری که مسؤول امنیت بخش ساحلی، به نیابت از تسهیلات بندری می باشد.

۵. ۵ـ اعلامیه امنیتی باید الزامات امنیتی را که می تواند بین یک تسهیلات بندری و یک کشتی(یا بین کشتیها) مشترک باشد را مورد توجه قرار دهد و مسؤولیت هر یک از آنها را ذکر نماید.

۶. ۵ـ دولتهای متعاهد باید، با در نظر گرفتن مفاد مقرره (۳. ۲. ۹) فصل (۲ـ۱۱)، حداقل مدتی که اظهارنامه امنیتی باید توسط تسهیلات بندری واقع در قلمرو آنها نگهداری شود را مشخص نمایند.

۷. ۵ـ مراجع دریایی باید با در نظر گرفتن مفاد مقرره (۳. ۲. ۹) فصل (۲ـ۱۱)، حداقل مدتی که اظهارنامه امنیتی باید توسط کشتیهای تحت پرچم آنها نگهداری شود را مشخص نمایند.

۶ـ تعهدات شرکت کشتیرانی

۱. ۶ـ شرکت کشتیرانی باید اطمینان حاصل نماید که طرح امنیتی کشتی حاوی بیانات شفافی است که بر روی اختیارات فرمانده تاکید می نماید. شرکت کشتیرانی باید در طرح امنیت کشتی ذکر نماید که جهت تصمیم گیری در مورد ایمنی و امنیت کشتی و درخواست کمک از شرکت کشتیرانی یا هر دولت متعاهدی، چنانچه ضرورت ایجاب نماید، فرمانده اختیار و مسؤولیت فوق العاده را دارد.

۲. ۶ـ شرکت کشتیرانی باید اطمینان حاصل نماید که مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی، فرمانده و مأمور امنیتی کشتی از پشتیبانی لازم جهت انجام وظایف و مسؤولیت های خود طبق فصل (۲ـ۱۱) و این بخش از آیین نامه برخوردار می باشند.

۷ـ امنیت کشتی

۱. ۷ـ هر کشتی لازم است پیرو سطوح امنیتی وضع شده توسط دولتهای متعاهد به شرح زیر اقدام نماید.

۲. ۷ـ در سطح امنیتی شماره ۱، باید فعالیت های زیر از طریق اقدامات مناسب، روی همه کشتیها، با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش (ب) این آیین نامه انجام شود تا بتوان اقدامات پیشگیرانه علیه حوادث امنیتی را تعیین و اتخاذ نمود:

۱. حصول اطمینان از اجرای وظایف امنیتی کلیه کشتیها؛

۲. وارسی(کنترل) دسترسی به کشتی؛

۳. وارسی(کنترل) سوار شدن افراد به کشتی و وسایل شخصی آنها؛

۴. نظارت بر مناطق محدودیت دار به منظور حصول اطمینان از این که تنها افراد مجاز به آن دسترسی دارند؛

۵. نظارت بر محدوده های عرشه و نواحی احاطه کننده کشتی؛

۶. نظارت بر جابه جایی کالا و انبارهای کشتی؛ و

۷. حصول اطمینان از در دسترس بودن آسان ارتباطات امنیتی.

۳. ۷ـ در سطح امنیتی ۲، اقدامات حفاظتی اضافه تر مشخص شده در طرح امنیتی کشتی، باید برای هر فعالیت ذکر شده در بند (۲. ۷) با در نظر گرفتن راهکار ارائه شده در بخش (ب) این آیین نامه به مورد اجراء درآید.

۴. ۷ـ در سطح امنیتی ۳، اقدامات حفاظتی ویژه بیشتری که در طرح امنیتی کشتی ذکر شده، باید برای هر فعالیت ذکر شده در بند (۲. ۷)، با در نظر گرفتن راهکار ارائه شده در بخش (ب) این آیین نامه به مورد اجراء درآید.

۵. ۷ـ هنگامی که سطح امنیتی ۲ یا ۳ توسط مرجع دریایی تعیین می شود، کشتی باید دریافت دستورهای مربوط به تغییر سطح امنیتی را اعلام نماید.

۶. ۷ـ کشتی، پیش از ورود به بندر یا هنگامی که در بندر واقع در آبهای سرزمینی دولت متعاهدی قرار دارد که سطح امنیتی ۲ یا ۳ را تعیین نموده است، باید دریافت این دستور را اعلام نموده و به مأمور امنیتی تسهیلات بندری شروع اجرای اقدامات و رویه های مناسب را که در طرح امنیتی کشتی ذکر شده، و در مورد سطح امنیتی ۳، دستورهای صادرشده توسط دولت متعاهدی که سطح امنیتی را تعیین نموده است اطمینان دهد. کشتی باید هرگونه مشکلاتی را که در اجراء داشته است گزارش نماید. در چنین مواردی، باید مأمور امنیتی تسهیلات بندری و مأمور امنیتی کشتی درخصوص اقدامات مناسب با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و همکاری نمایند.

۷. ۷ـ اگر یک کشتی توسط مرجع دریایی ملزم شود که سطح امنیتی بالاتری را برقرار نماید یا زمانی که در سطح امنیتی بالاتری نسبت به بندری که قصد ورود به آن را دارد یا بندری که هم اکنون در آن واقع است باشد، آنگاه کشتی باید، بدون درنگ، وضعیت را به مقام صلاحیت دار دولت متعاهدی که تسهیلات بندری در قلمرو آن واقع شده و مأمور امنیتی تسهیلات بندری، اطلاع دهد.

۱. ۷. ۷ـ در چنین مواقعـی، مأمور امنیتـی کشتـی باید با مأمور امنیتـی تسهیلات بندری ارتباط برقرار نماید و در صورت لزوم در مورد اقدامات مناسب همکاری نماید.

۸. ۷ـ مرجع دریایی که کشتیهای تحت پرچم خود را ملزم می نماید تا سطح امنیتی ۲ یا ۳ را در بندر دولت متعاهد دیگری برقرار نماید، باید بدون درنگ آن دولت متعاهد را مطلع نماید.

۹. ۷ـ هنگامی که دولتهای متعاهد سطوح امنیتی را ایجاد می کنند و از در اختیار بودن اطلاعات سطح امنیتی برای کشتیهایی که در آبهای سرزمینی آنها فعالیت می کنند یا قصد ورود خود را به آبهای سرزمینی آنها اطلاع داده اند اطمینان حاصل می نمایند، به چنین کشتیهایی باید اطلاع داده شود که هوشیاری خود را حفظ کنند و بلافاصله به مرجع دریایی خود و کشورهای ساحلی مجاور هر گونه اطلاعاتی را که توجه آنها را جلب می کند و ممکن است بر روی امنیت دریایی منطقه تأثیر بگذارد، گزارش نمایند.

۱. ۹. ۷ـ هنگامی که به چنین کشتیهایی سطح امنیتی مربوط اطلاع داده شد، دولت متعاهد باید با در نظر گرفتن راهکار ارائه شده در بخش (ب) این آیین نامه، آن کشتیها را از هرگونه اقدامات امنیتی که باید انجام دهند و چنانچه عملی باشد، اقداماتی که توسط دولت متعاهد جهت جلوگیری از خطر انجام گرفته است، مطلع نماید.