فصل سوم - حقوق و مزايا

‌ماده 12 - بيمه مركزي ايران مكلف است بر اساس اهميت وظايف و مسئوليتها و شرايط احراز كليه مشاغل مستمر خود را طبقه‌بندي و ارزيابي كند‌و به گروههاي مربوط تخصيص دهد.

‌تبصره 1 - طرح طبقه‌بندي مشاغل كه شامل دستورالعمل ارزيابي و همچنين دستورالعمل اجرايي طرح و شرح وظايف و شرايط احراز طبقات‌مشاغل و فهرست تخصيص طبقات مشاغل به گروه‌ها مي‌باشد پس از تأييد سازمان امور اداري و استخدامي كشور قابل اجرا مي‌باشد.

‌تبصره 2 - در مواردي كه ضرورت ايجاب كند كه شرح وظايف و شرايط احراز طبقات مشاغل اصلاح شود، مشاغل تغيير يافته و همچنين مشاغل‌مستمر جديد به ترتيب مندرج در تبصره يك اين ماده ارزيابي و به گروههاي مربوط تخصيص مي‌يابد.

‌ماده 13 - جدول حقوق ماهانه مستخدمين ثابت مشمول اين آيين‌نامه از عدد صد كمتر و از عدد نهصد بيشتر نخواهد بود كه با اعمال ضريب ماده14 اين آيين‌نامه حقوق مستخدم تعيين خواهد شد. جدول مذكور با تأييد شوراي حقوق و دستمزد قابل اجرا خواهد بود.

‌تبصره - حقوق و مزاياي متصديان مشاغل مذكور در تبصره ماده 2 كه به طور موظف و تمام وقت انجام وظيفه مي‌كنند پس از تأييد شوراي حقوق‌و دستمزد به تصويب مجمع عمومي مي‌رسد.

‌ماده 14 - ضريب ريالي جدول حقوق ماهانه موضوع ماده 13 اين آيين‌نامه همان ضريب ريالي جدول حقوق موضوع ماده 33 قانون استخدام‌كشوري و تغييرات و اصلاحات بعدي آن خواهد بود.

‌ماده 15 - در صورتي كه نوع كار و وظايف و مسئوليتهاي مشاغل بيمه مركزي ايران اقتضا نمايد كه مبالغي علاوه بر حقوق به مستخدمين مشاغل آن‌پرداخت شود مبلغي به عنوان فوق‌العاده شغل به شاغلين آن مشاغل پرداخت خواهد شد.

‌برقراري فوق‌العاده شغل در مورد مستخدمين شاغل بيمه مركزي ايران به موجب طرحي خواهد بود كه از طرف بيمه مركزي ايران پيشنهاد و پس از تأييد‌شوراي حقوق و دستمزد به تصويب مجمع عمومي خواهد رسيد.

‌ماده 16 - استخدام ثابت فقط براي تصدي مشاغل پيش‌بيني شده در يكي از گروههاي مذكور در ماده 12 به عمل خواهد آمد و در هر مورد بيمه‌مركزي ايران با توجه به شغلي كه استخدام براي آن صورت مي‌گيرد گروهي را كه مستخدم جديد در آن قرار مي‌گيرد تعيين مي‌كند.

‌ماده 17 - مستخدم ثابت با پايه يك گروه مربوط استخدام مي‌شود. بيمه مركزي ايران مي‌تواند سابقه تجربي و آموزش اختصاصي داوطلب خدمت‌را با رعايت ضوابط آيين‌نامه‌اي كه با تأييد سازمان امور اداري و استخدامي كشور به تصويب مجمع عمومي مي‌رسد براي تعيين پايه او محسوب نمايد.

‌ماده 18 - مستخدمين ثابت در صورت وجود شرايط زير استحقاق ترفيع پايه در گروهي كه خدمت مي‌كنند خواهند داشت:

‌الف - توقف حداقل دو سال در پايه مادون.

ب - رضايتبخش بودن خدمت مستخدم در دو سال گذشته.

‌ماده 19 - در صورت وجود شرايط زير مي‌توان گروه مستخدم ثابت را ارتقاء داد:

‌الف - در گروه جديد شغل بدون متصدي وجود داشته باشد.

ب - شرايط احراز شغل گروه جديد را دارا باشد.

ج - امتحان مقرر را با موفقيت بگذراند.

‌د - در خدمات گذشته خود ابراز لياقت و كارداني نموده باشد.

‌تبصره 1 - در صورتي كه در گروه جديد شغل بدون متصدي وجود نداشته باشد مستخدم به علت كسب شرايط تحصيلي يا تجربي بيشتر مي‌تواند‌در صورت احراز شرايط بندهاي (پ) و (چ) و (‌د) اين ماده طبق طرح طبقه‌بندي مشاغل به گروه بالاتر ارتقاء يابد.

‌تبصره 2 - مستخدمي كه ارتقاء گروه مي‌يابد در پايه‌اي از گروه جديد قرار خواهد گرفت كه حقوق آن پايه با تقريب اضافي به حقوق دو پايه بالاتر از‌حقوق پايه‌اي كه مستخدم در گروه قبلي دارا بوده است نزديكتر باشد و در صورتي كه ارتقاء بيشتر از يك گروه باشد به ازاء هر گروه اضافي يك پايه ديگر‌در گروه قبلي به مستخدم اعطاء مي‌شود و حقوق آن پايه با تقريب اضافي مبناي تعيين پايه مستخدم در گروه جديد قرار خواهد گرفت.

‌در مواردي كه در گروه قبلي اعطاء كليه پايه‌هاي فوق امكان‌پذير نباشد ابتدا پايه مستخدم در گروه جديد با تقريب اضافي نسبت به حقوق آخرين پايه‌گروه قبلي تعيين مي‌گردد و سپس به تعداد پايه‌هاي باقي مانده در گروه جديد به وي پايه اعطاء مي‌شود.

‌در هيچ يك از موارد فوق پايه مستخدم در گروه جديد از پايه او در گروه قبلي بالاتر نخواهد بود.

‌ماده 20 - در صورت ضرورت و يا رضايت مستخدم ثابت مي‌توان شغلي در گروه پايينتر و به او ارجاع كرد و در اين صورت مستخدم در پايه‌اي از‌گروه جديد قرار مي‌گيرد كه با تقريب نقصاني به حقوق پايه‌اي كه مستخدم در گروه قبلي دارا بوده است نزديكتر باشد و تفاوت حقوق پايه گروه قبلي با‌پايه گروه جديد را دريافت خواهد كرد و در تعيين حقوق آمادگي به خدمت و حقوق بازنشستگي و وظيفه او مبناي محاسبه قرار مي‌گيرد و در غير اين‌صورت مستخدم آماده به خدمت خواهد شد.

‌ارتقاء گروه مجدد مستخدمي كه به ترتيب فوق در گروه پايينتر منصوب مي‌شود تا بالاترين گروهي كه قبلاً دارا بوده است بدون گذرانيدن امتحان مقرر در‌بند ج ماده 19 با داشتن ساير شرايط مجاز است و در اين صورت در پايه‌اي از گروه بالاتر قرار مي‌گيرد كه حقوق آن با تقريب اضافي با مجموع حقوق و‌پايه‌اي كه در گروه پايينتر داشته و تفاوت حقوق مذكور در فوق نزديكتر است و در صورتي كه آخرين پايه گروه جديد نيز از مجموع مذكور كمتر باشد‌تفاوت جديد به او پرداخت خواهد شد هر نوع افزايش حقوق ناشي از ترفيع پايه اينگونه مستخدمين بابت تفاوتهاي مذكور در فوق محسوب خواهد‌شد.

‌ماده 21 - در صورتي كه مستخدم بيمه مركزي ايران علاوه بر ساعات اداري با اجازه قبلي مقامات مجاز انجام وظيفه كند فوق‌العاده اضافه كار‌متناسب با ساعات كار اضافي پرداخت خواهد شد. مأخذ محاسبه فوق‌العاده اضافه كار (160).(1) حقوق و فوق‌العاده شغل ماهانه ضربدر ساعات كار‌اضافي خواهد بود و به يك نفر در يك ماه بيش از شصت ساعت فوق‌العاده اضافه كار پرداخت نخواهد شد.

‌تبصره - هر گاه دو شروط خاص و براي مدت محدود مستخدم علاوه بر ميزان مقرر در اين ماده اضافه كار نمايد با تصويب هيأت عامل مي‌توان‌حداكثر تا چهار ساعت در روز فوق‌العاده اضافه‌كار به او پرداخت نمود.

‌ماده 22 - برقراري فوق‌العاده روزانه - بدي آب و هوا - محروميت از تسهيلات زندگي محل خدمت - خارج از كشور - كسر صندوق و تضمين،‌همچنين پرداخت هزينه‌هاي رفت و برگشت سفر و نقل مكان به مستخدمين بيمه مركزي ايران بر اساس مقررات مورد عمل مستخدمين رسمي مشمول‌قانون استخدام كشوري خواهد بود.

‌ماده 23 - بيمه مركزي ايران مي‌تواند در صورت وجود اعتبار به هر يك از مستخدمين شاغل بيمه مركزي ايران حداكثر معادل يك ماه حقوق و فوق‌العاده‌شغل در پايان هر سال به عنوان عيدي به تناسب مدتي كه در آن سال خدمت كرده‌اند پرداخت كند.

‌ماده 24 - هر گاه مستخدمي خدمت برجسته انجام دهد و يا لياقت فوق‌العاده‌اي ابراز نمايد كه منجر به صرفه‌جويي و يا جلوگيري از ضرر و يا باعث‌پيشرفت سريع كار و يا افزايش درآمد بيمه مركزي ايران بشود، بيمه مركزي ايران مي‌تواند با تأييد شوراي حقوق و دستمزد در هر سال حداكثر معادل يك‌ماه حقوق و فوق‌العاده شغل و با تصويب مجمع عمومي و تأييد شوراي حقوق و دستمزد تا دو برابر مجموع حقوق و فوق‌العاده شغل يك ماه به چنين‌مستخدمي پرداخت كند.

‌ماده 25 - مستخدمين رسمي موضوع مواد 143 و 144 قانون استخدام كشوري حقوق و مزاياي خود را طبق اين آيين‌نامه منحصراً از بودجه بيمه‌مركزي ايران دريافت خواهند كرد.

‌فصل چهار - رفاه مستخدمين

‌ماده 26 - مستخدمين بيمه مركزي ايران سالي يك ماه به تناسب مدت خدمت حق مرخصي با استفاده از حقوق و فوق‌العاده شغل و فوق‌العاده‌هاي‌بدي آب و هوا - محروميت از تسهيلات زندگي محل خدمت، خارج از كشور و تضمين را خواهند داشت.

‌ماده 27 - مستخدمين بيمه مركزي ايران در صورت ابتلاء به بيماريهايي كه مانع از انجام خدمت باشد از مرخصي استعلاجي استفاده خواهند كرد.

‌تبصره - جز در موارد بيماريهاي صعب‌العلاج حداكثر مدت استفاده از مرخصي استعلاجي چهار ماه در سال خواهد بود.

‌ماده 28 - مستخدم ثابت مي‌تواند با موافقت بيمه مركزي ايران از مرخصي بدون حقوق استفاده كند.

‌تبصره 1 - حداكثر مدتي كه مستخدم بيمه مركزي ايران در طول مدت خدمت خود مي‌تواند از مرخصي بدون حقوق استفاده كند سه سال خواهد‌بو ولي براي ادامه تحصيلات عالي تخصصي در رشته مربوط به شغل مستخدم حداكثر اين مرخصي با تصويب مجمع عمومي تا دو سال ديگر قابل‌تمديد خواهد بود.

‌تبصره 2 - مدت مرخصي بدون حقوق جزو سابقه خدمت مستخدم محسوب نمي‌شود، حفظ شغل مستخدمي كه از مرخصي بدون حقوق‌استفاده مي‌كند الزامي نيست و در صورتي كه پس از پايان مرخصي شغلي براي ارجاع به مستخدم مذكور موجود نباشد بيمه مركزي ايران مي‌تواند او را‌آماده به خدمت كند.

‌ماده 29 - استفاده از مرخصيهاي موضوع مواد 26 و 27 و 28 اين آيين‌نامه بر اساس آيين‌نامه مورد عمل درباره مستخدمين رسمي كشوري خواهد‌بود.

‌ماده 30 - در صورتي كه مستخدم ثابت فوت شود و استحقاق مرخصي داشته باشد حداكثر چهار ماه حقوق و مزاياي شغل او بابت مرخصي‌استحقاقي به وراث قانوني وي پرداخت مي‌شود.

‌ماده 31 - بيمه مركزي ايران به طرق مقتضي در تأمين شرايط بهداشتي و ايمني و ايجاد محيط مناسب كار و همچنين كمك به امور تعاوني و رفاه‌مستخدمين خود اقدامات لازم را به عمل خواهد آورد. نحوه اجراي مفاد اين ماده به موجب طرحي خواهد بود كه پس از تأييد سازمان امور اداري و‌استخدامي كشور به تصويب مجمع عمومي مي‌رسد.

فصل پنجم - بازنشستگي و وظيفه

‌ماده 32 - مستخدمين مشمول مقررات اين فصل عبارتند از:

‌الف - مستخدمين ثابت بيمه مركزي ايران كه تا تاريخ تصويب اين آيين‌نامه به استخدام بيمه مركزي ايران پذيرفته شده‌اند.

ب - مستخدمين ثابت كه از تاريخ تصويب اين آيين‌نامه به استخدام بيمه مركزي ايران در مي‌آيند.

‌ماده 33 - مستخدمين مشمول قانون بيمه‌هاي اجتماعي از شمول مقررات اين فصل خارج هستند و اينگونه مستخدمين در صورت تغيير وضع‌استخدامي در صورت تمايل مي‌توانند مشمول مقررات اين فصل باشند و در غير اين صورت كماكان تابع مقررات قانون بيمه‌هاي اجتماعي خواهند بود.

‌ماده 34 - كليه سوابق خدمت قبلي مستخدمين موضوع بند الف ماده 32 كه در اجراي مقررات استخدامي و بازنشستگي و وظيفه قبلي جزء‌سنوات خدمت قابل احتساب آنان براي بازنشستگي و وظيفه منظور شده است از نظر اين آيين‌نامه نيز قابل احتساب خواهد بود.

‌ماده 35 - مدت خدمت زير پرچم مستخدم ثابت جزء سابقه خدمت قابل احتساب براي بازنشستگي و وظيفه منظور خواهد شد.

‌ماده 36 - بيمه مركزي ايران موظف است هر ماه هشت و نيم درصد از حقوق و فوق‌العاده شغل و مزاياي موقت شغل، تفاوت تطبيق حقوق و مزايا‌و همچنين مبلغ ماه اول هر گونه تفاوت حقوق هر يك از مستخدمين خود را كه مشمول مقررات اين فصل هستند بابت كسور بازنشستگي سهم‌مستخدم كسر كرده و پس از افزودن هشت و نيم درصد حقوق آنان بابت سهم بيمه مركزي ايران مجموع آن را به صندوق بازنشستگي مستخدمين بيمه‌مركزي ايران كه در اجراي اين آيين‌نامه ايجاد مي‌شود پرداخت كند.

‌تبصره 1 - كسور بازنشستگي مستخدمين آماده به خدمت بر مبناي تمام حقوق گروه و پايه ايشان احتساب خواهد شد.

‌تبصره 2 - هر گونه تغيير در ميزان كسور بازنشستگي اعم از سهم مستخدم يا دولت در قانون استخدام كشوري شامل حكم اين ماده خواهد بود.

‌ماده 37 - بيمه مركزي ايران مكلف است كليه وجوهي را كه در اجراي مقررات بازنشستگي قبلي از حقوق مستخدمين موضوع بند الف ماده 32‌كسر و يا به عنوان سهم خود و يا بهره به آن اضافه نموده است به صندوق بازنشستگي مستخدمين بيمه مركزي ايران پرداخت نمايد.

‌ماده 38 - ملاك تشخيص سن مستخدميني كه در تاريخ تصويب اين آيين‌نامه در خدمت بيمه مركزي ايران هستند شناسنامه‌اي است كه در تاريخ‌سوم تير ماه 1337 در دست داشته‌اند و در مورد مستخدميني كه بعد از تصويب اين آيين‌نامه به استخدام بيمه مركزي ايران پذيرفته مي‌شوند‌شناسنامه‌اي است كه در بدو استخدام ارائه خواهند داد. در صورتي كه ماه تولد در شناسنامه قيد نشده باشد اول مهر ماه سال تولد ملاك محاسبه خواهد‌بود.

‌ماده 39 - صندوق بازنشستگي مستخدمين بيمه مركزي ايران صندوقي است مستقل كه اداره آن با بيمه مركزي ايران خواهد بود.

‌ماده 40 - درآمدهاي صندوق بازنشستگي مستخدمين بيمه مركزي ايران عبارت است از:

‌الف - وجوهي كه طبق آيين‌نامه بايد به صندوق پرداخت شود.

ب - درآمد حاصل از بهره‌برداري و استفاده از وجوه صندوق.

ج - كمك بيمه مركزي ايران به صندوق مذكور.

‌ماده 41 - وجوه صندوق بازنشستگي مستخدمين بيمه مركزي ايران منحصراً براي پرداخت حقوق بازنشستگي و وظيفه و استرداد كسور‌بازنشستگي طبق مقررات اين آيين‌نامه مي‌باشد و پرداخت هر نوع هزينه ديگر از محل اين وجوه ممنوع است و كليه هزينه‌هاي اداره صندوق مذكور به‌عهده بيمه مركزي ايران است.

‌ماده 42 - وجوه صندوق بازنشستگي مستخدمين بيمه مركزي ايران منحصراً در بانكهاي دولتي ايران نگهداري خواهد شد.

‌ماده 43 - نحوه بهره‌برداري و استفاده از وجوه صندوق بازنشستگي مستخدمين بيمه مركزي ايران و همچنين تصويب ترازنامه صندوق مذكور با‌مجمع عمومي بيمه مركزي ايران است.

‌ماده 44 - در صورت عدم كفايت وجوه صندوق بازنشستگي مستخدمين بيمه مركزي ايران براي پرداخت حقوق بازنشستگي و وظيفه بيمه مركزي‌ايران مكلف است كمبود آن را در بودجه سالانه خود تأمين و به صندوق مذكور پرداخت كند.

‌ماده 45 - مقررات قانون استخدام كشوري و تغييرات و اصلاحات بعدي آن در مورد ترتيب بازنشستگي و ازكارافتادگي و نحوه محاسبه حقوق‌بازنشستگي و وظيفه و ساير مواردي كه در اين فصل از لحاظ بازنشستگي و ازكارافتادگي و فوت مستخدم مشمول اين آيين‌نامه پيش‌بيني نشده است‌جاري خواهد بود.

فصل ششم - پايان خدمت

‌ماده 46 - در صورتي كه به تشخيص مجمع عمومي تقليل فعاليت بيمه مركزي ايران با استفاده از روشهاي فني و اداري جديد ايجاب كند كه مشاغل‌مستمر بيمه مركزي ايران محدود شود و اين محدوديت منجر به حذف مشاغل مستمر در بيمه مركزي ايران شود و شغلي براي ارجاع به متصديان اين‌قبيل مشاغل موجود نباشد مستخدمين مشاغل مذكور به حال آماده به خدمت در مي‌آيند.

‌تبصره - تا زماني كه بيمه مركزي ايران مستخدم آماده به خدمت در اختيار دارد براي تصدي مشاغلي كه جديداً ايجاد مي‌شود و يا بدون متصدي‌است از مستخدمين مزبور استفاده خواهد نمود و در صورتي مجاز به استخدام جديد است كه مستخدم آماده به خدمت واجد شروط نداشته باشد.

‌ماده 47 - به مستخدمين ثابت بيمه مركزي ايران كه به حال آماده به خدمت در مي‌آيند تا مدت شش ماه تمام حقوق گروه و پايه مربوط و به مدت‌شش ماه ديگر نصف مبلغ مزبور پرداخت خواهد شد.

‌تبصره - بيمه مركزي ايران مكلف است در صورتي كه نتواند در مدت يك سال دوران آمادگي به خدمت، شغلي به مستخدمين آماده به خدمت‌ارجاع كند يا امكان انتقال آنان به ساير شركتهاي دولتي فراهم نشود، اگر شروط بازنشسته شدن با دريافت حقوق بازنشستگي را طبق مقررات مربوط دارا‌باشند آنان را بازنشسته كند و در غير اين صورت از خدمت معاف نمايد.

‌ماده 48 - به مستخدمي كه طبق تبصره ماده 47 از خدمت بيمه مركزي ايران معاف مي‌شود مبلغي معادل يك ماه آخرين حقوق ماهانه در ازاء هر‌يك سال خدمت در بيمه مركزي ايران به عنوان فوق‌العاده پايان خدمت بعلاوه حقوق و فوق‌العاده شغل مرخصي استحقاقي استفاده نشده بر مبناي‌دريافتي قبل از آمادگي به خدمت پرداخت خواهد شد.

‌در احتساب سالهاي خدمت موضوع اين ماده كسر، دوازده ماه خدمت يك سال تمام محسوب خواهد شد.

‌تبصره - در صورتي كه سابقه خدمت مستخدم موضوع اين ماده در بيمه مركزي ايران كمتر از سه سال باشد سه سال تمام محسوب مي‌شود.

‌ماده 49 - مستخدم ثابت بيمه مركزي ايران مي‌تواند با اعلام قبلي از خدمت بيمه مركزي ايران استعفا كند مدت اعلام قبلي براي قبول استعفاي‌مستخدم با توجه به شغلي كه به او ارجاع شده است توسط بيمه مركزي ايران تعيين مي‌شود كه در هر حال از سه ماه بيشتر نخواهد بود مگر در مورد‌متصديان برخي از مشاغل تخصصي و مسئولان واحدهاي بيمه مركزي ايران كه ممكن است با تصويب هيأت عامل مدت اعلام قبلي قبول استعفا‌حداكثر تا شش ماه تعيين شود.

‌در هيچ مورد استعفاي مستخدم رافع تعهدات او در برابر بيمه مركزي ايران نخواهد بود استعفا از تاريخي تحقق مي‌يابد كه بيمه مركزي ايران كتباً با آن‌موافقت كند.

‌مستخدمي كه استعفا داده است موظف است در مدت مقرر اعلام قبلي در محل خدمت خود حاضر شود و در پايان اين مدت استعفاي او قبول شده‌تلقي مي‌گردد.

‌به مستخدمي كه طبق مقررات فوق مستعفي شناخته شود حقوق و فوق‌العاده شغل مرخصي استحقاقي استفاده نشده حداكثر به مدت چهار ماه پرداخت‌مي‌شود و استخدام مجدد او در صورت احتياج بلامانع خواهد بود و هرگاه مستخدمي كه استعفا داده است در مدت مقرر اعلام قبلي در محل خدمت‌خود حاضر نشود ترك خدمت محسوب مي‌شود.

فصل هفتم - مقررات مختلف

‌ماده 50 - مستخدمين ثابت مي‌توانند در مورد تضييع حقوق استخدامي خود به هيأت رسيدگي به شكايات استخدامي موضوع ماده 105 قانون‌استخدام كشوري شكايت كنند.

‌تبصره - هر گاه رأي به نفع مستخدم شاكي صادر شود در مورد بيمه مركزي ايران قطعي و لازم‌الاجرا است و هرگاه شاكي براي صادره معترض باشد‌مي‌تواند ظرف ده روز از تاريخ ابلاغ رأي به شوراي دولتي و در غياب شوراي دولتي به ديوان عالي كشور شكايت كند.

‌ماده 51 - مستخدمين بيمه مركزي ايران مكلفند در ساعات كار تعيين شده از طرف بيمه مركزي ايران در محل خدمت خود حضور يافته و وظايف‌محوله را انجام دهند. مقررات مربوط به حضور و غياب مستخدمين بيمه مركزي ايران توسط بيمه مركزي ايران تعيين خواهد شد.

‌ماده 52 - انواع مجازاتهاي اداري و ترتيبات اجراي آن در مورد مستخدمين خاطي بيمه مركزي ايران به موجب مقررات مربوط به خطاهاي اداري و‌ترتيب رسيدگي به آن در شركتهاي دولتي خواهد بود.

‌ماده 53 - مستخدمين بيمه مركزي ايران نمي‌توانند در غير ساعات اداري هيچگونه شغلي در مؤسسات ديگر داشته باشند مگر در مورد تدريس با‌موافقت بالاترين مقام اجرايي بيمه مركزي ايران.

‌در صورت تخلف به خدمت مستخدم متخلف خاتمه داده خواهد شد.

‌ماده 54 - مستخدمين ثابت كه به خدمت زير پرچم احضار مي‌شوند هر گاه ظرف دو ماه پس از پايان خدمت زير پرچم خود را براي خدمت در بيمه‌مركزي ايران معرفي نمايند بيمه مركزي ايران مكلف است مستخدمين مذكور را به كار گمارد ولي در صورتي كه شغلي براي آنها موجود نباشد آماده به‌خدمت خواهند شد.

‌مدت خدمت زير پرچم اين قبيل مستخدمين به شرطي كه كمبود بازنشستگي سهم خود را حداكثر در 60 قسط ماهانه بر مبناي آخرين حقوق دريافتي‌قبل از خدمت زير پرچم پرداخت كنند جزء سالهاي خدمت آنان محسوب مي‌شود كه در اين صورت بيمه مركزي ايران نيز مكلف است كسور‌بازنشستگي سهم خود را پرداخت كند.

‌ماده 55 - تعيين ميزان و نحوه اخذ تضمين مستخدمي كه به صاحبجمعي نقدي و يا جنسي بيمه مركزي ايران منصوب مي‌شوند با بيمه مركزي ايران‌خواهد بود.

‌ماده 56 - استخدام مستخدم مستعفي وزارتخانه‌ها و مؤسسات و شركتهاي دولتي به شرط آن كه حداكثر داراي چهل و پنج سال سن باشند در بيمه‌مركزي ايران مجاز است و سوابق خدمت اينگونه مستخدمين براي تصدي شغل و تعيين حقوق گروه و پايه در حكم خدمت در بيمه مركزي ايران‌مصوب مي‌شود.

‌تبصره 1 - به منظور احتساب خدمت مستخدمين موضوع اين ماده كه مايل باشند خدمات دولتي گذشته آنان از لحاظ بازنشستگي و وظيفه نيز‌محسوب شود و از مزاياي مقررات بازنشستگي و وظيفه بيمه مركزي ايران استفاده كنند مستخدم بايد كسور بازنشستگي اعم از سهم خود و سهم بيمه‌مركزي ايران را به ميزان مقرر در ماده 36 بر اساس اولين حقوق و فوق‌العاده شغل در بيمه مركزي ايران نسبت به مدت خدمات دولتي گذشته به صندوق‌بازنشستگي مستخدمين بيمه مركزي ايران پرداخت نمايد. بيمه مركزي ايران مي‌تواند كسور مزبور را حداكثر ظرف 60 قسط ماهانه از حقوق مستخدم‌كسر نمايد.

‌در صورتي كه اينگونه مستخدمين ظرف دو سال اول خدمت خود در بيمه مركزي ايران بيش از يك گروه ارتقاء يابند يا بيش از 20 درصد به فوق‌العاده‌شغل اوليه آنان اضافه شود مبناي محاسبه كسور مذكور در اين تبصره حقوق پايه گروه جديد و آخرين فوق‌العاده شغل وي خواهد بود.

‌تبصره 2 - اشتغال مستخدمين وزارتخانه‌ها و مؤسسات و شركتهاي دولتي به عنوان مأمور خدمت و براي تصدي مشاغل مستمر بيمه مركزي ايران‌و بالعكس با رعايت مقررات مربوط و رضايت مستخدم مجاز است.

‌ماده 57 - مستخدمين ثابت بيمه مركزي ايران كه به نمايندگي مجلسين انتخاب و يا منصوب يا به سمت شهردار انتخاب شوند خدمت آنان در‌دوران نمايندگي يا تصدي سمت شهردار با پرداخت كسور بازنشستگي سهم خود بر مبناي آخرين حقوق دريافتي از بيمه مركزي ايران از لحاظ‌بازنشستگي منظور و محسوب خواهد شد.

‌ماده 58 - مستخدمين ثابت بيمه مركزي ايران كه به نمايندگي مجلسين يا منصوب مي‌شوند در صورتي كه پس از پايان نمايندگي متصدي شغلي‌نشوند آماده به خدمت محسوب شده و در دوران آمادگي به خدمت از تمام حقوق گروه و پايه مربوط استفاده خواهند نمود.

‌ماده 59 - اشتغال بازنشستگان در بيمه مركزي ايران ممنوع است.

فصل هشتم - تطبيق وضع مستخدمين بيمه مركزي ايران با اين مقررات:

‌ماده 60 - بيمه مركزي ايران مكلف است گروه و پايه مستخدمين ثابت خود را كه در تاريخ تصويب اين آيين‌نامه در خدمت بيمه مركزي ايران هستند‌و پس از اجراي ماده 12 اين آيين‌نامه به ترتيب زير تعيين كند.

‌الف - مستخدمين بيمه مركزي ايران به استناد شغل مورد تصدي در گروه مربوط قرار مي‌گيرند و در صورتي كه شرايط احراز طبقه شغل مورد‌تصدي را دارا باشند و پايه آنان در گروه مربوط با احتساب كليه سنوات خدمت بلاانقطاع دولتي به ازاء هر دو سال يك پايه تشخيص مي‌گردد.

ب - هر گاه مستخدم واجد شرايط احراز طبقه شغل مورد تصدي نباشد در گروه شغل مورد تصدي با عنوان كفالت ابقاء مي‌شود و گروه و پايه او به‌ترتيب زير تعيين مي‌شود:

‌ابتدا گروه بالاترين طبقه شغلي در رشته مربوط يا رشته‌هاي مشابه كه مستخدم شرايط احراز آن را دارد تعيين و در اين گروه پايه مستخدم با احتساب‌كليه سنوات خدمت بلاانقطاع دولتي به ازاء هر دو سال يك پايه مشخص مي‌شود. سپس پايه مستخدم در گروه شغل مورد تصدي برابر با تقويت اضافي‌نزديكترين مبلغ به حقوق پايه‌اي تعيين مي‌شود كه به ترتيب مذكور مشخص شده است و تا پايه‌اي در گروه شغل مورد تصدي ترفيع مي‌يابد كه حقوق آن‌پايه با تقويت اضافي به حقوق آخرين پايه گروه طبقه شغلي مستخدم واجد شروط آن است نزديكتر باشد.

‌تبصره 1 - در صورتي كه جمع دريافتي ماهانه مستخدم بيمه مركزي ايران بابت حقوق و فوق‌العاده شغل بيش از حقوق و گروه و پايه موضوع‌بندهاي الف و ب اين ماده باشد. مابه‌التفاوت تا زماني كه تصدي شغل مربوط را عهده‌دار باشد به عنوان مزاياي موقت شغل به او پرداخت مي‌شود و‌پس از تعيين فوق‌العاده شغل موضوع ماده 15 در صورتي كه مزاياي موقت شغل مستخدم از مبلغ فوق‌العاده شغل كه به او تعلق مي‌گيرد بيشتر باشد‌مابه‌التفاوت تطبيق مزايا پرداخت خواهد شد.

‌تبصره 2 - در صورت افزايش حقوق مستخدم به همان ميزان از مزاياي موقت شغل يا تفاوت تطبيق مزاياي او كسر مي‌شود.

‌ماده 61 - اين آيين‌نامه از تاريخ تصويب قابل اجرا مي‌باشد و تا زماني كه طرحها و دستورالعملهاي موضوع اين آيين‌نامه به تصويب مراجع مربوط‌نرسيده است طرحها و دستورالعملهاي مورد عمل فعلي بيمه مركزي ايران كماكان در هر مورد قابل اجرا است.

‌آيين‌نامه فوق مشتمل بر شصت و يك ماده و بيست و سه تبصره به استناد بند (ه) ماده 9 قانون تأسيس بيمه مركزي ايران و بيمه‌گري پس از تصويب‌كميسيون استخدام مجلس سنا در جلسه روز سه‌شنبه 1354.4.10، در جلسه روز يكشنبه بيست و نهم تير ماه يك هزار و سيصد و پنجاه چهار شمسي‌به تصويب كميسيون امور استخدام و سازمانهاي اداري مجلس شوراي ملي رسيد.

‌رييس مجلس شوراي ملي - عبدالله رياضي

رأي شماره ۴۸۵ هيأت عمومي ديوان عدالت اداري با موضوع ابطال بند ۱ مصوبه مورخ ۶/۳/۱۳۸۸ و بند الف مصوبات جلسات مورخ ۶/۸/۱۳۸۱ و ۲۰/۸/۱۳۸۸ و بند ۱ مصوبه مورخ ۲۲/۹/۱۳۸۹ شوراي عالي بيمه از تاريخ تصويب.

 رأي هيأت عمومي

با توجه به اين که مطابق بند ۴ ماده ۱۷ قانون تأسيس بيمه مرکزي ايران و بيمه‌گري مصوب سال ۱۳۵۰، تعيين ميزان کارمزد و حق بيمه مربوط به رشته‌هاي مختلف بيمه مستقيم از جمله وظايف شوراي عالي بيمه احصاء شده است، بند ۱ مصوبه ۶/۳/۱۳۸۸ و بند الف مصوبات جلسات مورخ ۶/۸/۱۳۸۸، ۲۰/۸/۱۳۸۸ و ۴/۹/۱۳۸۸ و   بند ۱ مصوبه ۲۲/۲/۱۳۸۹ شوراي عالي بيمه از اين حيث که وظيفه مذکور را به شرکتهاي بيمه واگذار کرده است، مغاير حکم مقنن به شرح پيش گفته است و هر چند که مصوبات ياد شده به موجب بخشنامه شماره ۵۷۴۱۰/۹۱ـ ۲۷/۱۲/۱۳۹۱ رئيس شوراي عالي بيمه لغو شده است با استناد به ماده ۱۳ و بند ۱ ماده ۱۲ و ماده ۸۸ قانون تشکيلات و آيين دادرسي ديوان عدالت اداري مصوب سال ۱۳۹۲، به لحاظ جلوگيري از تضييع حقوق احتمالي اشخاص، مصوبات مرقوم از تاريخ صدور تا زمان لغو بعدي يعني ۲۷/۱۲/۱۳۹۱ ابطال مي‌شود.

رئيس هيأت عمومي ديوان عدالت اداري ـ محمدجعفر منتظري